yürüdüm

• üstümde formam, aklımda dertler, düşünceler ve soru işaretleri ile mabedim olan inönü stadına doğru ilerlerken kulağımda çalmasını istediğim şarkı.
  birçok insan için dolmabahçe yolu çok anlamlıdır, ağaçlar, lambalar, bir yanda sarayın duvarları, karşıda sarmaşıklar ve son yıllarda onların arasında yer alan ulu önderimizin fotoğrafları... ileride boğazı izlemekten en çok zevk aldığım sarayın çay bahçesi yani en dertli, düşünceli anlarıma şahitlik ve ev sahipliği yapan mekan ve diğer tarafında mabedim. bu kompozisyonu bu şarkıyla-hele ki maça gittiğim bir gün-tamamlamaktır belki de mutluluk.
  beşiktaştan yolun sol tarafından yürümeye başlamak, aklını kurcalayan soru işaretlerinin cevabını bulmak ya da onları ortadan kaldırmaya çalışmak, arkaya dönüp bakıp nerelerden geçtiğini daha doğrusu nelerden vazgeçtiğini düşünmek, bunları düşünürken zifiri siyahın içinde kaldığını fark etmek... sonra mabedle karşılaşmak; karanlığın bir anda ortadan kalktığını görmek, içini bir sevinç kapladığını hissetmek, gecelerin hep bitip sonunda sabah olduğunu tekrar tekrar öğrenmek. tüm bunları yaparken o sırada bu şarkı fısıldar kulağına siyah beyaz yürüdüm...