toplumsal sınıf

• biraz tepeden inme bir yorum yapma pahasına da olsa, 21.yy'da toplumsal sınıfların artık üretime göre değil tüketime göre belirlendiğini söyleyebiliriz. bireylere sağlanan yüksek miktarda kredilerle birlikte -ki en bariz örnek kredi kartları ve mortgage denilen ipotek kredileridir- tüketimin önündeki engellerin kalkması, yani sıradan (gelir olarak orta ve alt sınıf) bireylere -kazandıklarıyla orantısız miktarda- daha fazla harcama yapabilmeleri için imkan sağlanması, insanların ürettikleriyle orantısız bir biçimde tüketerek ömürlerinin sonuna kadar borç içinde yaşaması sonucunu doğurmaktadır.
  
  bu vesileyle ve buna ek olarak, zenginliğin ve prestijin (sosyal sınıf) daha fazla kazanabilme değil de daha fazla harcayabilme yönünün ön plana çıkartılması insanların tüketme dürtüsünü iyice kamçılayarak tek bir sonucu doğurmuştur: kazanarak değil harcayarak sınıf atlamak. lenin'in de dediği gibi, özellikle dünya savaşları öncesinde, toplumsal idoller daha ziyade üreten ve kazanan kişiler idi. bunun sebebi üretimin hala büyük ölçüde toprağa bağlı olması ve bu yüzden üreten kesimin -sermaye sahibi azınlık olarak- ayrıcalıklı olmasında arayabiliriz. sermaye sahibi olamayanlar ise sınıf atlamak için sanatçılık ya da askerliği seçiyorlardı.
  
  tek tek yazması bile saatler sürecek milyon tane parametre, milyon tane değişiklik ve 70 yıldan sonra ise oldukça farklı bir noktadayız. artık toplumsal sınıfı belirleyen tek etken var: harcanan para miktarı. artık herhangi biri yeterince para harcayabilirse soyu, yetenekleri, işi ne olursa olsun sosyeteye girebilir. aklıma otomobil osman denen zat geliyor örnek olarak. kimse tanımazdı bu adamı, ne zaman ki dikkat çekici miktarda para harcamaya başladı, ancak o şekilde kendisine magazinde yer edinebildi.
  
  tabi bu harcama temayülü tepeden alta doğru hafifleyerek devam ediyor. orta ve alt sınıf harcama temayülünü taklit ediyor, kendisini üste çıkarabilmek için harcaması gerektiğini düşünüyor. gençler eğlence mekanlarında meyve tabağı getirtmeye çalışıyor, kıyafetin en pahalısını giymeye çalışıyor; bunu yapamazsa yaptığı izlenimini vermeye çalışıyor.. aileler en pahalı arabayı, en pahalı evi almaya çalışıyor. kadınlar en pahalı kuaföre gitmeye çalışıyor.. bu dediklerim türkiye için de geçerli olmakla birlikte, aslında evrensel gerçekler.
  
  -to be cont-