tanrının insana verdiği en büyük ceza

• zamandır. her zaman layık olduğunuzu düşündüğünüze erişebilecek kadar, ertelediğiniz şeyleri tamamlayacak veya hali hazırda devam ettiğiniz, sonunun iyi olacağına inandığınız yolların sonunu görecek kadar zaman olmayacak. üstelik bunun aksinden bahsedecek olsak bu defa hayatınız o zamana sığmayacak. zamanla ilgili fark ettiğim en absürt ve en lanetli şey her zaman bir şeyler için çok geç olması. bu dünyada gerçekten ne kadar verimli olursanız olun düşününce fark edeceksiniz ki hayata yetişebilmek için mutlaka bir şeylerden taviz vermeli, vazgeçmelisiniz. herkesin günün sonunda arka fonda ahmet hamdi'nin ne içindeyim zamanın şiiri akarken gün batımına doğru kısık gözlerle baktığı bir anı vardır, olacak. çok sevdiğim bir alıntı ile bitireyim:
  
  "how did it get so late so soon? ıt's night before its afternoon. december is here before its june. my goodness how the time has flewn. how did it get so late so soon?"