secrets & lies

• mike leigh'in bol diyaloğa yer verdiği filmi, seyirciye bir tiyatro oyunu tadı veriyor. üstad diyalogdaki cümleleri bile teatral seçmiş, yani izleyene "normalde insanlar bu kelimelerle konuşmaz ki be hocu" şeklinde düşündürtmesi de filmi tiyatroya yakın tutmamı meşrulaştıran, elime koz veren bir detay. neticede iyi, hoş etkileyici bir dram gelmiş mike leigh'ten, yalnız bu bir tiyatro oyunu olsaydı başlardaki enfes fotoğraf çekme planlarını görebilir miydik bilmiyorum.
  
  bir de bu filmde anne rolünde oynayan brenda blethyn isminde bir kadın var ki, bir karakter bu kadar mı yaşanır, bir oyuncu bu kadar mı kendini ezer büzer efendim, hani o rol için yaratılmış tipler vardır ya, tıpkı amadeus'ta mozart'ı canlandıran haluk özenç kılıklı abi gibi, bu kadın da hayatının performansını bu filmde vermiş idi, kariyerinin devamında bu başarıyı tekrar edememesi üzücü tabi.