öğrenciyken yaşanmış unutulmaz garibanlık anısı

• orta okuldayız. şehir merkezine uzak bir ilçede oturuyoruz. bir müzik grubu kurmaya karar verdik. değil stüdyo müzik aleti satan bir yer dahi yok. hani olsa da alamayız zaten. kimsenin ailesine gidip ben davul alacağım, elektro gitar alacağım para lazım deme yüzü de yok zaten halden anlıyoruz.
  etrafta öyle soruşturken ben eski bir rus bası buldum. 150 liraydı. o zamana göre çok para. bir bilgisayarcıda işe girdim. para istemiyorum bana bu gitarı alın ben de bunun karşılığında istediğiniz kadar çalışayım dedim. arkadaş da bir yerlerden hurda bir davul buldu. ama nasıl hurda olmaz öyle bir şey. kırık dökük, parçaları eksik zilleri yok, sehpası yok, derileri yırtık. bando takımlarında birbirlerine vurunca josss diye ses çıkaran ziller var ya onlardan çaldık okuldan. süpürge sapından da sehpa yaptık ona. davulun tokmağını tamir ettik. o ana bas davulun derisi yırtıktı halamın akciğer röntgen filmini yapıştırıp yama yaptık. arkadaş tokmağa basınca halamın ciğerlere vuruyordu. burada da yazar olan solistimiz bir arkadaşın üzerinde junkyard yazan bir tshirtü vardı. grubun adı junkyard oldu. olaya direk uyuyor yani. tam bir hurda idi kullandığımız şeyler. biz o şekilde bursa rock festivalinde bukutsuzluk özlemi, fairuz derinbulut, serdar öztop, antisilence falan aynı sahneyi paylaştık. hey gidi günler hey.