vasati kırk çöp

• nilay özer'in ol!.. adlı kitabından bir şiir. kitabın edinilmesi gerektiğinin en güzel kanıtı:
  
  "çıkıp bana yeni bir gövde bakalım
  yan yatmış gemilere bakar gibi uzaktan
  ve parmakla göstermeden adıyla seslenmeden
  analım rüzgarını sarı solgun taşranın
  beni gökmen bir kuş doğurmuş madem
  zorlayalım dağların yüksek bahtını
  ben evlere keder yolculuklara engel
  fırtınanın dağıttığı bir gemi omurgası
  ah ölgün sularda sürüklendiğim yeter
  
  vasati kırk çöp eder yaptığım yaşadığım
  kollarım öyle ince karnım kasığım kısır
  akarken donmuş bir çavlanla... yüzümle
  çıkıp sıcak vitrinlere bakalım
  anlaşılır bir fiyat soralım hayat
  seni anlatmak yenilmekle mümkünse
  en çok ben ağladım şık ölülere
  renkler ve hayretler içinde küstah
  gördüğüm her şey gözümde kalır
  
  ama bunca yanılmamın sırrı ne
  kemiklerimden çatılmış bir çardakta
  gölgelenip dinlenmemin alemi
  canımın dikildiği iplik eriyor
  karanlığım büyüyor serviler devrildikçe
  çıkıp bana yeni bir gövde bakalım
  koca bir kulak gibi susalım... gece
  ben ki yüreğimi hangi sese gizlesem
  köpeklerin sarhoşlara hırladığı oluyor"