a matter of life and death

• albüm öncesi gelen yorumlarla gaz bir maiden albümü beklentisine girmiştik. yavaş yavaş şarkılar düşmeye başladı. ilk bünyamin brik geldi heyecanlandık, sonra different world geldi gazlandık falan.. geçelim buraları. biz tam ya tek tek şarkı dinleyince albümün gazı alınıyor, tadı kaçıyor derken baktık ki tüm albüm düşmüş.
  
  dinlediğimiz sonuçta bir metal albümü. ayrıca iron maiden.. ilk dinleyişte çok ısınmayabiliriz, bunun farkındayız. (şurda 2. çoğul konuşuyoruz ki heybet katsın, ağırlık katsın cümlelerimize.. büdütedit: uyarı için teşekkürler: 1. çoğul.. kime teşekkürler? wendy elizabeth. biz bu bu entride napıyoruz, wendy elizabeth'e laf yetiştiriyoruz. sonra noluyor, heybet, ağırlık hak getire. kapattık, dükkanı dağılın. bitti entri hade. ehe )
  hayatımızın yeni meselesinin ilk bıraktığı intiba beklediğimiz gibi bir albüm olmadığı yönündeydi. yani bu gaz bir albüm değil. ayrıca maiden'ın en progresif albümünden biri, belki de ne progresifi. ilk dinleyişte bıraktığı diğer intiba uzaktan bakınca klasik maiden formülleriyle hazırlanmış ama içine girince yenilikçi olduğu görülen şarkıların fazlalığıydı.
  
  ve en önemlisi; 'albüm beni dinleyeceksin!' diyordu. tekrar başa aldık, çıkamadık içinden. bak 2 gün oldu, arada 1 saat başka müzikler dinledim, dinledik yani; bu sabah kalktım ilk işim bu albümü açmak oldu.
  
  bakın daha önce ne demişler; illa dinledikçe seveceksin adamları çıkar. ironi yapılmış ama haklılar gayet. evet çıktı yine dinledikçe sevdim adamları, hatta şöyle söyleyeyim; gittikçe çoğalıyoruz! ^* çünkü sevmek için tanımak gerek, ve bazı grupları ilk bakışta tanıyamazsınız, yüzeysel değillerdir.
  
  'dinledikçe sevdim', klişe olduğu kadar boş da bir cümle değildir. çok doğrudur, çok da güzeldir.
  
  maiden'ın seventh son albümü bir eşiktir. muhteşem albümlerin peşinden gelmiş muhteşem bir albümdür ve ondan sonraki albümler onun seviyesinde değildir. o yüzden yeni bir maiden albümü geldiği zaman 'seventh son'dan sonraki.. en' gibi yorumlar gelir. dance of death misal, seventh son'dan sonraki bizim ailece en sevdiğimiz albümdü.. ama seventh son, powersleve, killers gibi albümlerle aynı seviyede görmezdik. güzel, sevilesi, şirin bir albümdü işte.
  
  amolad ise seventh son'dan beri maiden'ın yaptığı en iyi albüm. onda şüphe yok. ama amolad'in, dod'dan farkı amolad 'seventh son ve önceki albümler ile aynı klasmanda. çok heybetli, önünde el pençe divan durulası bir albüm.
  
  nacizane: 10/10