günlük hayatta rambo gibi hissettiren anlar
-
(bkz: otobüsün üst kapağını açmak)
-
(bkz: sebile damacana takmak)
-
her an bir çatışmaya girecekmişim de taramalilerin, bonbaların ortasından zıplayarak, koşarak, ağaçlardan sarmaşıklara atlayaraktan çeşitli enerjik hareketlerle düşmanı bezdirip, sonunda da elimdeki el bombasının pimini ağzımlan kopartıp düşmana hunharca fırlatacakmışım gibi hissederim...
ne zamana kadar...
ağzımla kopardığım şeyin elimdeki zeytinin sapı olduğunu idrak edene kadar...
mal gibi de mutfak masasının altına pısmışım falan.
30 yaşında adamın yaptığı hareketlere ba.
işte bunlar hep çocukluğu saksı gibi balkonda geçirip sokaktakilere imrenmekten... -
yorgana nevresim geçirmek.
-
3 yaşında bir veledi giydirmek.
-
perdeyi takıp sandalyeden inerken annenin "aslan kaplan oğlum" bakışı ardında "evet ben buyum, bilin bunu, herkes anlasın artık" hissiyatıdır.
-
(bkz: kavanoz açmak)
-
adının ramazan olması.
-
ortam önemli değil: matkaplı anlardır.
-
ani fren yapan otobüste domino taşı gibi üstünüze yığılan teyzeleri, tek elinizle bi yere tutunmanıza rağmen durdurabilip üstüne halen ayakta kalmanız.
ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap