hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

• kendi adıma şükür pek öyle garibanlık diyeceğim kadar kötü günler geçirmedim, inşallah da yaşamam, ama çocukluğumda yaşadığım bir konuşma beni çok etkilemiştir.
  
  12-13 yaşlarında olmalıyım sanırım, çok net hatırlamıyorum yaşımı, fakat kiminize "bu da anı mı" diyeceğiniz cümleler aradan o kadar yıl geçmiş olmasına rağmen aklımdadır ve içimi hüzün kaplar değişmeyen dünyayı gördükçe. neyse uzatmayayım.
  
  babannemler eskiden köyde yaşardı sonra taşındılar şehirde yaşamaya başladılar, ama tabii yazları köy ziyareti kesin yapılırdı. bir yaz ben de takıldım bunlarla gittim köye. babannemlerin komşusu vardı birkaç ev ötede bir de kızları, ismini unuttum, benimle aynı yaşta. neyse kızla konuşuyoruz evin önünde; kıyafetlerin çok güzel falan diyor, ama ben pek anlamıyorum. neyi var kıyafetlerimin acaba diye düşünüyorum. izmir nasıl diyor, yine üstün körü cevaplar veriyorum; güzel işte falan tasvirliyorum becerebildiğim kadar. neyse sonra beni evlerine davet ediyor bir şey göstereceğim diye. gidiyorum ben de. odasına götürüyor beni ve bir defter çıkarıyor. içimden diyorum, günlüğünü mü gösterecek n'apcak? neyse kız en arka sayfayı açıp bana 'yediği dondurma listesini' isimleriyle birlikte gösteriyor. diyorum kendi kendime şaka mı bu acaba. neyse kız ciddi sözlük. sonra bana "bak bir kere de şundan yedim" deyip 10 tane dondurma arasından diğer dondurmalara göre pahalı sayılabilecek olanı gösteriyor.
  
  işte tam o anda tuhaf bir şey oluyor bana. sanki o oda bu dünyaya ait değil, ben aslında yokum falan gibi geldi bana. kızın o pahalı dondurmayı yediğini söylerken ki mutluluğu, gururu gözlerinin parlaklığı mıh gibi aklıma işlendi. o anda o kıza sarılmak istedim, ona dondurma ısmarlamak istedim, ayakkabılarımı çıkarıp vereyim istedim falan yapamadım sözlük. sadece "öyle mi çok güzelmiş ben yemedim ondan daha" dedim, kendini belki iyi hisseder diye. benden daha iyi durumda olduğunu düşünsün diye. sonra abartmıyorum günlerce o kızı düşündüm. bu hayatta yediği dondurmanın ismini listeleyen insanlar var dedim ve ben içinde bulunduğum şartlara sızlanma şımarıklığını gösteriyorum dedim. belki o anıdır parayı ikinci planda tutup huzuru arama sebebim bilmiyorum, ama o kız hiç unutamadığım buruk bir anı bırakmıştır bende.