hayata dair bir sır bırak

• belli bir yaşa geldikten sonra şunu anladım. sıkı sıkı tutmak yerine salıvermeyi.
  gitmek istiyorsa uğurlayabilmeyi, iyi gelmeyen her ne varsa kavgasız, gürültüsüz bırakmayı ve sessizce ondan uzaklaşmayı. başkalarının izinden sürüklenmektense kendi yolumu bulmayı. meğer birilerini kazanmak için, kendimi yok etmişim bunca zamandır. şimdi şimdi farkına varıyorum verdiğim ödünlerin beni nasıl uçurumlara sürüklediğini, sonra anlıyorum ki; asıl önemli olanın kendini kazanmak olduğunu.
  
  aslında zaman gösteriyor asıl kazananı ve kaybedeni.
  
  olmayacak şeyleri ısrarla oldurmaya çalışmak yıpratıcıdır. değersiz hissettiğimiz, gitmemiz gereken insanlarda kilitli kalmak; ağırdır, acı verir. yaşarken olmazlarla karşılacağımız aşikar, bunu bilip kabullenmeli, su misali akıp yolunu bulmalıyız. çünkü bazı vazgeçişler sancılı da olsa bir zaman sonra rahatlamış, arınmış hissedeceğiz.
• hayat denilen zamazingoyu çok fazla gözünüzde büyütüyorsunuz.
• bir şeyi çok istersen asla olmaz, artık ona ihtiyacın kalmadığı zaman gerçek olur.
  birileri bizimle fena taşak geçiyor. hayatın espri anlayışında problem var bana hiç komik gelmiyor.
• asla dediğiniz ne varsa, hepsini yaşayacaksınız.
• "hayat, şuh hatları olan güzel bir kadın gibidir, sen bakarken asla soyunmaz" sırrına kesinlikle inanıyorum. hayatımın sevgili istemediğim bir anında, onca yıl yalnız kalmış olmama rağmen sevgili olmuştum. demem o ki bir şeyi çok istiyorsanız bazen istememeyi ve kendinizi rahat bırakmayı deneyin, muhakkak çalışacaktır; yani en azından benim için çalıştı.