• istanbul'un eğlencesini, her an her istediğini yapabilme özgürlüğünün verdiği rahatlığı; ankara'nın düzenini, bir uçtan bir uca ortalama yarım saatte gidebilmenin güzelliğini sevmekle ortaya çıkabilecek durumdur.
    insanın içinde bulunduğu psikolojiye göre değişebilir iki şehre duyulan sevginin ağırlığı. insan yalnız kalmak istiyorsa ankara'yı, kalabalık içinde yalnız kalmak istiyorsa istanbul'u biraz daha fazla sever
  • universiteyi ankarada okumus istanbullular icin de gecerli olabilir. aileden uzakta ilk defa basina buyruk olmak, ilk bekar evi, ankarali sevgili, vesaire gibi sebepleri vardir.
  • (bkz: hem emmeye hem gömmeye gelmek)
  • (bkz: ne var bunda)
  • (bkz: yedi kocali hurmuz)
  • bir sure sonra ikisini "yasadigim yerdeki semtlerden ikisi" gibi gormeye baslayabilirsiniz bu sartlarda. aradaki 450 km 45 dakikadan ibarettir, ankara'nin denizi istanbul'da, istanbul'un huzuru ankara'dadir. ankara'da bazen kulaginiza vapur sesi gelebilir, istanbul'da bazen hava ankara'daki kadar sert olabilir. istanbul'un 2'den fazla yakasi vardir, ankara'nin yuz olcumu de esasinda o kadar kucuk degildir. birbirlerini tasirlar, birbirlerini yuceltirler; karsilikli kahve icen iki yasli gibi "kuzum asil siz harikuladesiniz!" diye birbirilerini agirlarlar.

    ve asla, birbirleri ile kiyasi kabul etmezler...
  • ankara'da çalışıp, istanbul'a tatile gidenlerde gözlemlenen bir sevgi mantarı mastarı. izmir'den öyle görünüyor ya da.
  • (bkz: sarisinin adi esmerin tadi)
  • "istanbul'da gün boyu dolaşırken dünyanın haline üzüldüm. ankara'da insan sadece ankara'nın haline üzülüyor."

    sinek ısırıklarının müellifi - barış bıçakçı
hesabın var mı? giriş yap