iç

• mimariyi ayıran durum ..
• slav halklarının soyadında oldukça fazla yer bulan iki harf. ben ve benim gibi birçok insan bunun "oğlu" anlamında sanıyorduk. o derece saf ve güzelmişiz. "slaven biliç mesela slaven biliçoğlu olm, dedesi öyle almış." aynen böyleydik. sonra işin aslını öğrenince aslında hiçbir anlamı olmayan bir "iç"miş. yıkıldım.
• (bkz: ic)
• bir türlü sabah olmuyorsa yanıyor demektir.
• burkulan, büzüşen, kendine kapanan, korkan, eriyen, acıyan en canlı şeyimiz.
• dışın içi. öz, töz, mana, sır, hakikat, meyve, tat! saklı olan, görünmeyen, anlaşılmayan. ama fütursuzca yargılanan, dışın yanında yanan, yakılan şey. çoğunlukla muamma!
• sıkılırdı şimdiye kadar. bazen acırdı. öyle çok fonksiyonlu değildi benimkisi. aradı ferahlardı. ne kadar elastik lan derdim ben de hem o kadar sıkılıp hem de genişleyebiliyor diye. ama şimdi kanıyo bea sözlük.
• x topolojik bir uzay ve a, x'in bir altkümesi olmak üzere, a'nın x'te açık olan tüm altkümelerinin bileşimine a'nın içi denir. (bkz: interior)
  alakalı: (bkz: kapanış/#28330430)
• seyhan erözçelik'in, yağmur taşı adlı kitabindan bir şiirdir ayni zamanda.
  
  ben dışarıdayım
  beni aramayın
  içimi boşalttım göğe
  beni aramayın
  aşağıya indim
  beni aramayın
  yukarıya çıktım
  beni aramayın
  dışarısı soğuktu
  dondum
  içerisi sıcaktı
  yandım
  kanım kaynadı, buharlaştım, hafifledim
  uçtum
  göğe karıştım
  gövdem yandi kül oldum
  suya, toprağa savruldum
  içerideydim
  değme
  yanarsın
  dışarıdaydım
  değme
  donarsın
• dışardan bakılan bi yer. öyle herkes giremez, bu sefer oldu derken hemen ayaklarının önüne çekilir o çizgiler, yasak bölge.