ilk alınan kaset

• tiziano ferro'nun rosso relativo albümü idi. perdono
  ise albümün çıkış parçası idi ve tabi ki esas oğlan oydu. yalan efendim, ben albüme adını veren rosso relativo parçasını daha çok seviyordum ama ortamlarda (sınıf. sanırım ilkokul) perdono yeaa... diyordum.
  
  o sıra revaçta olan iki albüm vardı. biri, dönemin apaçi atağı olan bi kasetti ve sınıfın yarısından çoğunda vardı, çocuklar adeta hipnoz olmuşcasına ona tapıyorlardı. diğeri ise daha çok kızların tercih ettiği (neden?) ve benim ilk çapkınlığımı yapmamı sağlayan işte bu rosso relativo albümüydü. görüldüğü üzere seneler seneler geçse de unutulmaz bi yer edindi bende. şimdi düşünüyorum da hikayedeki tek sıkıntı, kasedi pazardan almış olmamdı herhalde. yazarken yaşadım bir daha, kocaman gülücüklerle. şimdi bir daha çal rosso relativo! (umarım saçma sapan bi anlamı yoktur)