kedi müzesi

• ^* olunca adı, bilimsel bir yaklaşım beklentisiyle gittim. ama alakası olmayan bir müzedir.
  
  anadolu'ya has envai çeşit kedi türü ,nadide vahşi kedileri türleri, meşhur gerçek kedilere dair bilgi ve obje bekledim. bunlara dair hiçbir şey göremedim. ama zaten müze teması daha öznel edebiyatta kedi olarak benimsenmiş.
  
  nostalji ile eskimiş arasındaki farkı kaçırmış bir estetik noksanlığı hissettim burada. tam ismini koyamadığım bu 'olmamışlık' 2000lerin başından beri türkiye'de moda. etkilerini özellikle isim yapmış yaşlı enstalasyon sanatçılarında ve belediyelerin bütçesiyle yapılan işlerde görebilirsiniz. çok dalga geçilen semt heykelleri buna örnek verilebilir.
  
  80'ler ağırlıklı 1920-1990 arası eskiye duyulan saplantı haline gelmiş özlemi aktarmaya çalışan her iş böyle oluyor. eskimiş şeyleri yani eskiden güzel gelen ama artık sadece etnografik unsur olanın, çağımıza güzel gelmediğini kabul edemeyen bir akım. bu akıma bir isim bulamıyorum. türkiye'de sahne tasarımı konusunda bu konu çok baskın. bu müzeye de bu ^* hissi fazlasıyla geçmiş. bilhassa tiyatro camiası bunu estetik bulur fakat ben bulamıyorum maalesef.
  
  beşiktaş'taki kedi müzesi adını koyamadığım bu akımın esaslı bir örneği olmuş. insan kendini daha çok, ucuz bir korku tünelinde hissediyor.
  görsel
  
  görsel
  
  görsel
  
  görsel
  
  görsel
  
  görsel
  
  görsel
  
  görsel