kişinin büyüdüğünü anladığı an

• "insanlar ne der?" diye düşünmeden eğlendikten sonra aslında yaptıklarının sadece göstermelik olduğunu, zevk almadığını fark ettiği andır.
  
  doğduğu, büyüdüğü şehre gidince evinde hissedemediği, ev kavramınını yitirdiğini anladığı andır.
  
  hayatta birilerinin birilerine "çakmasından" çok daha önemli şeylerin varlığını anladığı andır, kimileri için.
  
  saflığın artık umursanmadığını anladığı andır.
  
  arkadaşlarının arasında ruhunun yaşlı olduğunu düşündüğü andır.
• böyle bir an yoktur. var ise de çok dramatize edilecek bir durum değildir. büyümek zaten doğal bir süreçtir, kendiliğinden olur. o yüzden yaşananlar olağan gelir. insan o kadar sorumluluk peşinde koşarken durup da vay be ben büyüdüm demez. ha, eğer kazık kadar olmuşken hala büyümediğinizi fark ederseniz işte o zaman durup düşünmek gerekir.
• internette doğum tarihi girilmesi gereken durumlarda, seçenekler arasında geriye dönük olarak fazlaca oynayan bir cursor durumuna denk gelebilir.
• kişi doğduğu anı ne kadar anlıyorsa, büyüdüğü anı da o derece anlar. yani bu bir anda anlaşılacak olmaktan ziyade süreç içinde duyumsanacak bir olay.
• sokakta top oynayan çocukların sizi görünce "bi dakka abi geçsin" diyip oyunu durdurdukları an.
• bir zamanlar hayranlık duyduğunuz insanların size çok basit ve çok değersiz gelmeye başladığı ana tekabül edebilir.
• bayram sırasında şeker almak için gelen çocuklara kapı açıldığında "bayramınız kutlu olsun amca" cevabının duyulduğu andır, "lan terbiyesiz ne amcası ben senin abin yaşındayım dedim" yüzüne kapattım kapıyı edepsizin. yok lan içimden öyle yapasım geldi, ama yine de dokunuyor insana.
• yerde bulduğum toplu iğneyi sade bi törenle perdeye iliştirdiğim , birkaç dakika önce yaşadığım an.
• arkadas dugununde giyecegi kiyafeti dusundugu an.
• insanın duyarsızlaştığını anladığı andır aslında. giydiğiniz elbisenin ense etiketinin artık kaşındırmadığının, güneşin gözünüze gelmesinin çok da acıtmadığının, şehit haberlerini eskisi gibi garip karşılamadığınızın, küçükken, alınmayan bir oyuncak için bile ağlarken, şimdi hayatınızla ilgili kurduğunuz ve gerçekleşmeyen tüm hayalleriniz peşinden kuru bi "neyse" diyip vedalaştığınızın farkına vardığınız, hayata karşı çoktan duyarsızlaştığınızı anladığınız andır.
  
  bir de bazen bünyenin şaşırıp "vay be nereden nereye" yerine "bastonum nerde lan?" moduna girmesi gibi bir şeye yol açabiliyor ama geçiyor birkaç dakikaya.