özel biri olmadığının fark edildiği an

• yaş 10: zekiyim
  
  yaş 20: akıllıyım
  
  yaş 30: normalim
  
  yaş 40: aptal mıyım lan yoksa?
  
  yaş 50: sktr et, ha, ne, zooort, ohh. kim takar.
• kelimelerin kifayetsiz kaldığı andır. ne söylenen kadar zeki, ne de söylenen kadar güzelsindir. söylendiği kadar iyi bir insan bile değilsindir. insanın kendiyle yaşamak istemediği andır.
• pide kuyruğuna girildiği an.
• (bkz: sabah içtiması)
  
  (bkz: içtima)
• özel biriyseniz mümkün olmayan durum. bu yüzdendir, küçüklüğümden beri özel biri olmadığım yönündeki telkinlerden çok çektim...
• (bkz: donnie darko)
  (bkz: what makes you think i'm not a superhero)
• markette yürürken bir çift görürsünüz. ellerindeki arabada bebek bezi, süt, beyaz peynir, siyah zeytin, sıvı yağ, tuvalet kağıdır vardır ve raftaki bir şeye bakıyorlardır kadın "bundan var mıydı evde?" diye sorar. adamın hafif göbeği vardır kot pantolon, ince bir kazak, kahverengi bir mont giymiştir.
  
  sonra adamın ve kadının haline tavrına bakarsınız "ulen insanlar ne garip" filan derken cozt diye bir şimşek çakar karşınızdaki adamın gözlerinden kendinizi görmeye başlarsınız.
  
  karşında bir çift, ellerindeki arabada bebek bezi, süt, beyaz peynir, yeşil zeytin, sıvı yağ, kağıt havlu vardır ve kadın "şundan bir tane alsana alfred" demektedir. gözlüklü ve kirli sakallı adamın hafif göbeği vardır, kot pantolon, v-yakalı bir kazak, siyah mont giymiştir. bilincin tekrar yerine gelir ve raftan istenilen şeyi alıp yerine koyarken karşıdaki adamın da "alalım bir tane o zaman" dediğini duyarsın.
  
  sıradanım, sıradansın, sıradan...
• (bkz: o özel bir çocuk)
• "mezarlıklar vazgeçilmez insanlarla doludur" sözünün en iyi anlaşıldığı andır
• sıradanlığı da pohpohlamak gerekir ki özgüven enkazına dönüşülmesin.