diğer entrylerde bahsedildiği gibi bir uzmanla beraber yola çıkmak ve çocuğun durumuna göre devam etmek.
çocuklar bizim gibi değil, duygularını saklamazlar.üç ay boyunca oğlum her gece seni sevmiyorum diyerek ağlama krizlerine girdi, okulda durgunlaştı, parmağını emmeye başladı.en sevdiği yemeği bile önemsemedi, oyuncaklarından bile nefret etti.
ilk üç ay çok sancılı geçti, seni sevmiyorum diye bağırdı. olsun ben seni seviyorum dedim, bol bol sarıldım, her gece ninni söyledim, kitap okudum. babasının onu ne kadar çok sevdiğini anlattım. kimseyi kötülemedim, kötü laf etmedim, başkasına da ettirmedim.
asla kurallardan ve rutinlerden ödün vermedim, bu boşluğu başka bir şeye çevirmesin diye gerçekten didindim.
her ay uzmanı aradım,anlattım, ne dediyse harfi harfiyen yaptım.
aradan bir yıl geçti.
tabii ki diğer çocuklardan farklı olduğunun farkında ama artık gözünün içi gülüyor kuzumun. başardım galiba.