vamos a aquecer el sol

• (bkz: vasconcelos)
• (bkz: jose mauro de vasconcelos)
• bir cururu-kurbağası
  ırmak kıyısında
  kurbağa şarkıya başladı mı
  küçük kız,
  üşüdüğünü söyler...
  üşüdüğünü söyler...
• muzeyyen maltas hocamızın olmazsa olmazlar listesinde baş sırayı çeken ve dolayısıyla neredeyse 1990-2000 mezunu her iellinin okumuş olduğu roman.
• hem guldurup hem aglatan, vasconcelosa bir kez daha hayran olmamizi saglayan guzel kitap.."usudugunu soyler" kismini her okudugumda tuylerim diken diken olur, zezenin hayal gucu ve bir baba figurune duydugu ozlemin buyuklugu karsisinda saygiyla egilirim.
• (bkz: maurice chevalier)
• 7-8 seneden sonra tekrar okudugum, cocukken verdigi tadi cok alamadigim, yine de muhtesem kitap. gunesi uyandirmakla alakali kismi ozellikle hosuma gider, bir de sonu cok aglatir, tecrubeyle sabittir..
• ilki şeker portakalı ve son kitabı delifişek olan serinin ortadaki kitabıdır.
• dun kitapligimin bol tozlu raflari arasinda gozume carpan, dayanamayip tekrar okudugum kitap. ozlemisim zeze yi. ve zeze yine olanca sirinligi ve bilgeligiyle soyle der bu kitapta:
  "yeniden bir cocugum. dus goren bir cocuk. yalniz bir cocuk. nicin buyumeli? istemiyorum. hicbir zaman da istemedim. ama zaman durdu, ben devam ettim. aslinda, kimse insanlarin aciya katlanma gucunu bilemez. tek bilen kendi yuregimizdir... ve neye yarar?"
• şeker portakalının devamı sayılan bir vasconcelos romanı. artık zeze 5 yaşında küçük bir çocuk değil, 12-13 yaşlarında çocuklukla gençlik arasında gidip gelen bir çocuktur. yine çok duyarlıdır, ama artık küçük şeker portakalı fidanı yerine adam isminde yüreğinde yaşattığını düşündüğü bir kurbağa eşlik etmektedir ona dünyayla başa çıkma serüveninde. kitap bittiğinde daha acı, yetişkinliğe özgü daha buruk bir tat kalmıştı ağzımda, gözyaşlarını hiç saymıyorum.
  
  aradan yıllar geçse de zaman zaman hatırlanıp özlenen, sayfalarında kaybolmak istenen çocukluk kitaplarından biridir, uzak bir ülkeye gitsem bavuluma atacağım 10 kitaptan biridir.