yalnızlığın rengi

• '"rengi yok yalnızlığın; kimine yeni bir sayfa, kimine tüm renkleri alınmış beyaz bir boşluk geride kalan...''
  çetin korkut, yalnızlığın rengi yok kitabında bir renk yakıştıramamış yalnızlığa.
  
  yalnızlığı seviyor musunuz, yoksa ondan korkuyor musunuz; böyle oluşur yalnızlığın rengi.
  bu nedenle bazılarının siyahtır yalnızlığı, bazılarının mor üzerine pembe puantiyeli..
  tıpkı beyaz gibi siyah da renk değildir. siyah, tüm ışıkları emer, hiçbir şeyi yansıtmaz, bir hiçliktir siyah.. yalnızlık, fantastik bir sanat eserinde sonu yokmuş hissi veren simsiyah, şekilsiz ve ürkütücü bir koridora kazayla düşmek gibi.. hem içindesin hem dışındaymışsın gibi.. sana ait ama başkasınınmış gibi.. insanı kaplayan, kapsayan ama bir o kadar reddedilen..
  
  yalnızların çoğu yalnızlığı böyle hisseder herhalde ve muhtemelen fark etmezler; zaten neredeyse her zaman bir ayıp gibi saklanır yalnızlık, ama aslında şeffaftır tüm yalnızlıklar.. cam şeffaflığında..
  hemen görürsünüz yalnızı.. camın arkasındakini mi, yoksa yansımanızı mı, kim bilir?
• gri.
  güzel bakmaya çalışır siyahı görürsün, olumsuz bir durumda da beyazı görürsün. her ikisi de tatmin etmez.
• sarı bir çarşamba ile kahverengi bir cumartesi arasında gidip gelen bir renk.
• mavidir.
  bir şeylerin özlemini çeken insanların uzun uzun baktığı gökyüzü ve deniz gibidir.
  mavinin sonsuzluğunda kaybolduğu gibi yalnızlığın içinde de kaybolur insan bir şeyler bulmaya çabalar.
  bir yandan buruk bir yandan huzurlu ve özgürdür yalnızlık. aynı mavi gibi.
• ebruli dir..
  yalnızlığı tercih etmişseniz eğer, mor..
  kalabalıklarda yalnız kalıyorsanız, gri..
  tek taraflı aşk yaşıyorsanız, kırmızı..
  ruhunuz, diğer insanlar ile uyum sağlayamıyorsa ve yalnız kalıyorsanız, mavi.
  ölümün getirdiği yalnızlık ise, siyah..
• pastel renklerdir. çünkü hayatı sevdiklerinizle paylaşınca renklerin canlı ve parlak halleri gözünüze çarpar. renkler hep sevdiklerimizle anılarda yaşam bulur. yalnızlıkta hangi rengin neşesi yansır ki?
  
  sevgili olmasa da kişi hayatın renkleriyle dolanır. yapayalnız olmak ya da kalmaksa gökkuşağını bile başka bir dünyanın rengi sayar hale getirir insanı. ruh soluklaşınca göz, pastel bir dünya örer çevresine.
• kurşuni renkler
• kendi göz rengidir insanın yalnızlığın rengi zira başka göz göremediğinden...
  benimki mavi ama gök mavisi değil bok mavisi oluyor yalnız kalınca.
• sepyadır. bu arada sepya, ankara'nın da rengidir, ekseriyetle gri bilinen.
  
  mütenasip melankolik şarkıyı da klibiyle gösterelim, günün şarkısı olsun:
  
  kış güneşi - tarkan.
  
  https://www.youtube.com/watch?v=-cxauceq_sq
• gözlerinin rengidir:
  
  sanki hiçbir şey uyaramaz
  içimizdeki sessizliği
  ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey
  gözleri getirin gözleri... ^**