yalnızlık

• özdemir asaf dizeleriyle hayat bulan insanlık hali. oysa yalnızlığın en derin tanımlamaları çıkamaz dışarı, yoktur sesi soluğu, ne de kelimeleri yazılacak defter sayfalarına olamayan alfabesiyle.
  
  her insan yalnızdır kemikten kafesinde çevresini beyninin elektrikli tellerle ördüğü. yalnızdır yalnız olmasına da bazen aynı gökyüzüne baktığı bir yalnızlıkla çakışır; belki de çakıştığını sanır. her halükarda bakılan gökyüzünün içine düşürdüğü yıldızlar vardır, karanlıklarını aydınlatan kalbinin dip köşelerinin. aynı yıldız aydınlatır o köşeleri ya böylelikle aydınlanmak da birlikte olur. köşeler dipler farklı oyulmuştur zamanında karanlığın ürkünç elleriyle ama aslolan geride bırakmaktır yüklerini bu ürküntünün.
  
  "yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz."
  
  ama paylaşılan zaten aydınlanmaktır, aynı yıldızlarla aydınlanmak, aydınlanabilmek.