yazarların sinirlendiğinde yaptığı şeyler

• derin derin nefes alıp sakinlemeye çalışmak.
• evettt,
  bu başlıkta mola vermeye geldim.
  çünkü iki gün önce başıma gelen sinir harbi ve üstünden 48 saat geçmiş olmasına rağmen hala etkisi azalarak da olsa devam eden durum.
  ben o sinirle bütün evi çöpe taşıdım, evet evet geri dönüşüme.
  aklınıza gelebilecek ne varsa uçurdum evden.
  ve fakat bayram olduğu için geri dönüşümü götürmeyen belediye hızımı kesti.
  bütün komşular kapımı çaldı ne oluyor diye.
  dedim bu bayram böyle, işinize geliyorsa, bir daha sorarsanız gelip sizin evi de atarım çöpe.^*
  tavsiye ederim. çok işe yarıyor.
  ne varsa,
  gelmiş, geçmiş, gelecek
  yedi cet, cümle alem, kin, nefret, öfke.......
  
  oturdum düşündüm. ve şu dize aklıma geldi;
  
  ne varsa yarım kalmış, geleceğindir
  bir kez girilmiş sokaklar
  açılmamış kapılar^*
  
  ve sonra dedim ki;
  ee ne duruyorsun o zaman,
  salıver gitsin !
• (bkz: lego)
  
  ne sinir kaliyor, ne stres.
• çıkıp gideceğim bir ortamsa kapıyı çarpar çıkar giderim, yürüyüş yaparım sakinleşinceye kadar.
  
  çıkamayacağım bir ortamsa kapıyı çarpar ( o kapı çarpılarak kapatılacak) odaya girerim sakinleşinceye kadar müzik dinlerim. bazen ağlarım.
  
  eğer çok önemli bir kişi değilse sosyal medyadan her yerden engellerim. aramaları bile engellerim. çünkü artık onu ne görmek ne de duymak istiyorumdur.
• kapıları yumrukluyorum.
• titriyorum.
• bir süre yürümek
• tırnak etlerimi yoluyorum.. saçımı buruyorum.. o da yetmezse sakız çiğniyorum..
• inanılmaz sabırlıyımdır ancak bir kere öyle bir bam telime bastı ki evdekiler, hani şu doksanlarda herkesinde evinde salondaki masaların üzerine konulan paşabahçe büyük duran kaselerden birini ar namus şişesi gibi yere çaldım. sonrada oturdum ellerim kan içinde parçaları topladım. 60 yaşındaki annem de çeyizinden kalan kaseyi kırdığım için ağlayıp bir hafta benimle konuşmadı.
• https://www.youtube.com/watch?v=gt1k6yraysy
  
  son ses açık iken öylece oturmak.