2010

• ne kadar cok seveni varmis bu yilin. ben de tam bu yila olan ozlemimi dile getirmeye geldim. ılk defa yurt disina, ta abd’ye work and travel’a gittim, amerikali sevgilim oldu, onun pesinden okulu birakip abd’ye gelmeye falan kalktim, turkiye’de hep mutsuzdum artik. work and travel gunlerimde her gun agliyodum hem bana kotu davraniyorlar hem de is asiri yogun diye, ama sonradan gordum ki yontulmusum ben oyle bi iste calisarak. orda ezilerek, sonradan kendimi ezdirmemeyi ogrenmisim. tennessee’nin, michigan’in kucucuk koylerinden ibaret sandigim amerika’ya asik olmustum (sonraki yillarda nerdeyse yarisini gordum amerikanin, farkli farkli kesimlerini de, ama ilk gozumu actigim yerleri oralardi). yani dis dunyaya gozumu actigim yildi 2010. zordu, ama guzeldi. alti ay sonra bir 10 yil
  gecmis olacak uzerinden, inanamiyorum. 2000-2010 arasi da 10 yil ama hissedilen fark bir 20 yil :), 2010-2020 arasinda da hissedilen fark en fazla 4-5 :) hiphizli, daha da hizli akiyor zaman...
• çok guzel bir yıldı. birçok değişimin olduğu yil 9 yıl geçmiş uzerinden
• benim için bazıları geçen sene çıkmış olsa da like a g6, in my head, airplanes, moves like jagger, nothin' on you, billionaire, we r who we r, grenade, tik tok, california gurls, dynamite, cooler than me, fireflies, carry out, down, paparazzi, all the right moves, soul sister, bad romance ve nicesidir.
  
  hayatımın zirve yaptığı yıldır.
  
  ilk defa ingiltere'ye okumaya gidecekken o yaz boyu airplanes dinlemiştim.
  "can we pretend that airplanes in the night sky are like shooting stars?
  i could really use a wish right now"
• kendimi hep bu senede düşünüyorum bu ara.
  
  daha mutlu, daha özgürmüşüz. düşünsene bilgisayarı açıp wikipedia’dan istediğini okuyabiliyorsun. internet’ten istediğini alabiliyorsun, ne döviz bu kadar saçma düzeylerde, ne de abuk sabuk gümrük vergileri var. paypal ile şak diye ödüyorsun. sosyal medya bu kadar cozutmamış, kendine fenomen diyen iq düşmanları bu kadar peydah olmamış. müzik adına hâlâ umut var, kalite bugünkü kadar düşmemiş.
  
  ali ismail hayatta, berkin hayatta, ethem hayatta, gezi şehitlerinin hepsi hayatta, isimlerini bilmesek de kalpleri atıyor en azından. eren hayatta, yusuf hayatta. gezi parkı güvende. soma olmamış, reyhanlı olmamış, roboski olmamış, suruç olmamış. suriye henüz karışmamış. ışid nedir pek fikrimiz yok, yakılarak öldürülen iki askerimiz hayatta. keşke kim olduklarını yine bilmeseydik ama yaşıyor olsalardı.
  
  birilerinin şirâzesi henüz bu kadar kaymamış, kim bilir belki daha ülkenin dibine referandum dinamiti yerleştirilmemiş, birilerinin başarısız kurgusu ve kötü oyunculuğu ile köprüler işgal edilip oyunda güç level’ını birkaç kat atlamak adına gencecik askerciklerin boğazı kesilmemiş.
  
  şule hayatta, ecrin hayatta, ismi aklıma gelmeyen onlarca kadın ve çocuk hayatta, ayakları kesilip öldürülen köpek haberleri bu kadar “sıradan” olmamış.
  
  patates ve soğan ucuz, karnını doyurmak lüks sınıfına girmiyor, yeme içme nispeten kaliteli.
  
  ben eskiden ‘90’ları özlerdim. birkaç sene öncesine dek 2000’leri çok özlüyordum. şimdi 2010’a razıymışım meğer. hangisi sağlıklı yaşamak, hangisi sıtma, hangisi ölüm bilmiyorum gerçekten.
  
  zaman bize iyi gelmiyor, bu kesin.
• cep telefonlarının net fotoğraf çekmediği yıllardandır.
• düşünüyorum da çok tuhaf yıldı. ne uzak ne yakın. ne 2000lere ait ne 2010lara öyle bir yıldı ki nasıl yaşadım ne bıraktı bende hala çözemiyorum.
• sonraları içine edecek ve daha berbat hale getirecek olsam da "ne yapıyorum ve kimim ben?" diyip kişisel dönüşümüme başlamaya karar verdiğim yıldı.
  
  ayrıca asla değmeyecek bir insana akıl almayacak kadar saplanıp kaldığım, aşık olmadığım halde aşık olduğumu zannedeceğim yıllara da gidişimi başlatan yıldı.
  
  sonradan yaşayacaklarımı o zaman henüz bilmediğim için özlemle andığım bir yıl olacak her zaman benim için.
  
  son kez her şeye rağmen huzurlu ve mutlu hissettiğim yıldı.
  
  bugün 2010'ları bitirirken kaybettiğimi huzurumu yeniden kazandım.
  
  2020'lerde de mutlu olurum belki.
• deliler gibi özlediğim sanki 365 gün değil ortalama 10 gün gibi yaşamış hissediyorum bu yılı. sanki 2009 dan sonra 2011 gelmiş gibi var ama yok gibi .
• (bkz: #98320468)
• benim için harika bir yıldı. gerçi o yıl fenerbahçe camiası olarak iki dramatik final kaybetmiştik. futbolda lig şampiyonluğunu son hafta bursaspor'a kaybetmiştik. kadın voleybolunda da avrupa şampiyonlar ligi finalinde bergamo'ya karşı 2-0 geriye düşmemize rağmen 2-2'yi yakalayıp final setini kaybetmiştik.