çocuğunun günlüğünü okuyan ebeveyn

• kişiliksiz,karaktersiz anne-baba'dır.kendi çocuğunun^* özel hayatına dahi saygısı olmayan insanlardır bunlar.
  
  bunu yüzüne çarpınca da ama çocuğumu kontrol ediyorum.yanlışa yönelmesini istemiyorum diyorlar.bre ahmak çocuğunun arkadaşlarını eve davet edip tanımak yerine çocuğunun günlüğünü okuyarak öğrenecek kadar gerizekalıysan ne demeye çocuk yapıyorsun.
• muhtemelen henuz ebeveyn olmayanların eleştirdiği ebeveyn. kusura bakmayın ama çok meşhur bir anne sözü ile cevap veriyorum "anne olunca anlarsın!"
• (bkz: nick entry uyumsuzluğu)
• nickname'i ne baktıktan sonra 7/24 gözetim altında tutacağım bir çocuk da olurdu başlık sahibi.
  
  aklı başında olan her ebeveynin yapması gerekir. etraf kötü, çocuklar ise çocuk. 16- 17 yaşına kadar şiddetle okunması önerilir şayet çocuk doğru düzgün yazıyorsa. eğer bu çocuk sorunlu bir tipse okuyabildiğiniz müddetçe okuyun.
  
  tanım: kişilikli, karakterli anne-baba'dır. çocuğunun saçma sapan yollara gitmesine engel olmak istemektedir. özel hayata saygıları vardır. sanki her sorulan soruya doğru cevap veren çocuklarmış gibi bir de afra tafra yapan ergenleri bir misafirlikte anlama kapasitesine sahip olmadıklarının da farkında olan ebeveynlerdir.
• "keşke öğrenmeseydim" diyecek olan kişidir. ben okur muydum? okurdum, o ayrı.
• bana kendi sefil hikayemi hatırlatan başlık.
  orta 2'de okurken apartmanda oturan bir kıza tutulmuşum. bunu da günlüğüme yazmışım. "sanırım aşık oluyorum" çocukluk işte. bir süre sonra günlüğün içinde bir not buldum:
  
  "bence aşık olmak için çok gençsin. önce derslerinle ilgilenmelisin. imza: bir dost"
  
  günlük yazmayı bıraktığım gündür...
• "çocuklar biriktirilir dokuz ay on gün, ömür boyu harcanmak için" sözleriyle (bkz: akgün akova) durumu özetlemiştir.
• daha kötüsü var
  (bkz: arkangel)
• 7. sınıftayken başıma gelen olay. annem ve erkek kardeşim birkaç gün boyunca sabahları gizli gizli okuyorlarmış. ben de sınıftan aşık olduğum çocuğu anlatıp duruyordum zaten. bugün bana şöyle baktı bunu söyledi diye. çocuk da en yakın arkadaşıma tutulmuştu galiba. bir de bundan da bahsetmiştim. bir gün annemin "yalçın nasıl" demesiyle ayıktım ve bir daha da yazmadım. hep pişman oldum keşke devam etseydim yazmaya diye. sana da yazıklar olsun anne...
• annem ve babamın dahil olduğu grup. ınsanda gerçekten kötü hisler bırakıyor yanlış yapmış gibi hissediyorsun kendini. yıl 2018 olmasına rağmen hala onlara yakalanmaktan korkarak günlük tutmuyorum. tek bir sayfa üzerine yazıp onu da bulunmayacak bir yerlere saklıyorum o da günü gününe yazılmış şeyler değil ayda yılda bir. halbuki yazmak kadar iyi gelen bir şey yok insana. içimdeki yazarı öldürdüler.
  ama görsem birinin günlüğünü galiba ben de karıştırırım. mesele güvenmek de değil meraktan yaparım:)
  not: ne kadar çokmuşuz arkadaş ya! ne çekmişiz günlükçü grup olarak.