ölmek yasak

• özellikle son kıtasıyla insanı fena bir hale getiren keskin attila ilhan şiiri. yaşamaktan nefret eden ama intiharı kendine yediremeyen herkese hitap eden bir şiirdir.
  
  ölmek yasak
  
  daha önce bıçaktan hiç su içmedim
  hiç kısılmadı kerpetene bıyıklarım
  gururlu bir gemiyim oldum bittim
  sabah olur yelkenlerimi saklarım
  özgürlük dediğim yerde demirledim
  
  üstüme varma bulutları tutamam
  böyle paldır küldür gideceklerdir
  gelmezsen farketmez kimseyi aramam
  asıl sevdiklerim en içimdekilerdir
  onlarla yaşarım eğer yaşarsam
  
  olur mu gecemi yeşile çalmak
  yıldız çivilemek parmakuçlarıma
  ölüm kadar çabuksa eğer yaşamak
  hiç doğmamayı isterdim ama
  bir kere doğmuşum ölmek yasak
• şiir gününde şiir okumama eylemim devam ediyor ama.
  
  lütfen sevdiklerim ölmeyin, size bişey olmasın. sonra duyamam. bir de haberinizi geç duymama sebep olanlara karşı kifayetsiz kaldığım için daha bir üzülürüm.
  en iyisi ölmesin- hastalanmasın kimse.
  
  evet, düşmana inat bir gün fazla yaşamak koyalım bunun adını.
• bazı günler, bazı geceler o kadar çok yaşamak istemiyorum ki kendime kanser teşhisi koyuyorum. ölmek yasak ya hani, hayat mücadele ya hani, bu hastalığın ne menem bir şey olduğunu bildiğim halde kafamın içinde hastalıkla mücadele ediyorum. aslında yaşamla, yaşayamamakla, dibe girince çıkamamakla mücadele ediyorum. "ölmek bize yasak" demişti judith^*, çocuğu olduğu için. bana da annem olduğu için ölmek yasak. peki ya yaşamak? bazen yaşamak da yasakmış gibi davranıldığında o zaman ölmek tarafı ağır basmıyor mu?