• 2007 çıkışlı 2. bloc party albümü. dinlediğim bir kaç şarkıyla çok erken bir yorum yapmak gerekirse eski naif halleri yerine daha 'oturaklı', 'biz bu işi artık kıvırıyoruz' rahatlığına sahip, eskisinden daha 'derli toplu' bir enerji ve kendilerinden başka kimsenin yaratmayacağı o winamplerimizde özlediğimiz a-klasik(?) bloc party soundu.yaşasın be!
  • ilk izlenimim, ilk albümle hiç alakası olmaması. ilk albümdeki şarkıları ilk dinleyişimde çok beğenmiştim; bu albüm ise dinledikçe kendini sevdirenlerden. ilk albümde çok önde olan davul ritimleri bu albümde biraz daha geride kalmış, şarkılar çeşitlenmiş. ben ilk birkaç şarkıda muse esintisi hissettim, umarım yanılmışımdır. ilk albümü ilk sevenlerden biri olarak iliklerime kadar ilk albümü daha çok tuttuğumu söyleyebilirim.

    (bkz: ilk albüm)
    (bkz: ilk)
  • elektronun önde olduğu parçaların taşıdığı albüm, ki bu şarkılar hareketli çalışmalar* kapsamına giriyor , elektronun çok baskın olmadığı parçalarda ise vokal devreye giriyor ki bunlar duygusal çalışmaları* oluşturuyor.bu tip parçalarda vokalin yer yer muse'un matthew bellamy'sine döndüğünü rahatça fark edebiliyoruz.son olarakta ilk albümü yemiş bitirmişlerin pioneers ve this modern love şarkılarının bir kısmını ,bır kısım şarkılarda hissedecekler şarkıların ismini ve parçadaki yerini vermiyorum sürpriz olsun diyerek playlist'e geçiyorum.

    1. "song for clay(disappear here)" — 4:52
    2. "hunting for witches" — 3:33
    3. "waiting for the 7 18" — 4:18
    4. "the prayer" — 3:46
    5. "uniform" — 5:35
    6. "on" — 4:47
    7. "where is home?" — 4:56
    8. "kreuzberg" — 5:31
    9. "i still remember" — 4:38
    10. "sunday" — 5:04
    11. "srxt" — 4:50

    edit:albümü baya derinlemesine , iyice dinledim ve üzelerek söylüyorum ki bu albüm ne yazık ki bir silent alarm değil , olması da mümkün değil ama iyi şarkılar yok mu? var .dinlenir mi? evet
  • bu albümle birlikte grubun çikolata renkli, 'allah'ın yarattığı kul' görünümündeki solisti kele okereke eşcinsel olduğunu açıklamış, kreuzberg ve i still remember adlı şarkıların da bilhassa bu tür meselelere parmak bastığınu belirtmiştir. bu haliyle the guardian, kele için 'britanya'nın en gerçek gençlik ikonu' yakıştırmasını yaptı, albümü de yere-göğe sığdıramadı. biz biraz daha temkinli olalım, defalarca dinleyelim: baklayı da ağzımızdan çıkaralım, 2000'lerin en şanlı rock albümü olan silent alarm'ın üzerine gül koklarsak zira, ayıp etmiş olmaz mıyız?
  • 90larda büyüyen çocukların, post 11 eylül paranoyasına, post 80'ler ingiliz yeni muhafazakarlığına, neoliberalizmine, eşcinsel sorunlarına, kimliksizliğe, bilinçsiz tüketime, gündelik yozlaşmaya, şöhret avına, vs. gönderdiği ve giydirdiği sevilesi albüm.
  • kesinlikle soluksuz dinleybileceğiniz dolu dolu bir albüm. kele okereke albümde sesini çok iyi kullanmış ve terbiye etmiştir kanımca. dikkatimi ilk çeken şarkılar ise song for clay, hunting for witches, where is home ve uniform olmuştur. albümün kapak çalışmaları ise mükemmeldir. her zaman şehrin ışıkları, yüksek mimariler ve terk edilmiş caddeler karşısında büyülenmişimdir.
hesabın var mı? giriş yap