• nachtzug nach lissabon romanının kahramanı: insanın (bir diğerinin) acı çekmesine karşı olmak: sıradan bir insan bunun için kendince neler yapabilir.
  • "yaptığımız her şeyin yalnızlık korkusundan yapıldığı doğru mu? hayatımızın sonunda pişmanlık duyacağımız her şeyden vazgeçmemiz bu yüzden mi? düşündüklerimizi bu kadar nadiren söylememizin nedeni bu mu? yoksa niye bütün o şiddetli geçimsizlik çekilen evliliklere, yalancı arkadaşlıklara ve can sıkıcı doğum günü yemeklerine tutunup kalıyoruz ki? bütün bunlardan vazgeçseydik, sinsice gelişen şantaja bir son verseydik ve kendimize tutunsaydık ne olurdu? bastırılmış arzularımızın ve onların tutsaklaştırılmasına duyduğumuz öfkenin bir fıskiye gibi fışkırmasına izin verseydik? korkulan yalnızlığın temelinde ne vardır aslında? söylenmeyen sitemlerin sessizliği mi, evlilik yalanları ve dostane yarı gerçeklerin mayın tarlasından soluğunu tutarak geçmek için duyulan zorunluluğun olmaması mı, yemek yerken karşınızda kimsenin oturmaması özgürlüğü mü? yaylım ateşi gibi süren buluşmalar kesildiğinde önümüze açılan zamanın bolluğu mu? bunlar harika şeyler değil mi?"

    (bkz: nachtzug nach lissabon)
hesabın var mı? giriş yap