• shuji terayama'nın 1974 yapımı sürreal, otobiyografik dram filmidir.. 1975 yılında cannes film festivalinde yarışmaya seçilmiştir...

    düşünce, hayal ve hatıra üçgeninin merkezinde freudyen bir yaklaşımla benliğini var etmeye çalışan terayama,filminin açılış sahnesinde bu üç bileşenle başlayan kendi kaleminden dökülen bir metne yer verir. hemen ardından mezarlıkta kakurenbo (saklambaç) oynayan terayama’nın (shin-chan)kapalı gözlerinin açılmasıyla, arkadaşlarının saklandığı mezarlıklardan uyanan kasabanın hayaletlerinin görüntüsünü de yanına alarak; düşünce, hayal ve hatıra üçlemesini kuvvetlendiren bir anlatı başlangıcı ortaya koyar. yönetmenin geçmişini yeniden formüle etme girişimi olarak karşımıza çıkan den-en ni shisu’da filmin her sahnesi fotoğraf karesi gibidir ve hak ettiği süreyi kapar filmden. ah tanrım, bir de o şiirsel renk paleti, sirk sahnelerinde görünen filtreler yok mu;aşık eder adamı! burada filmin hikayecisi ve yönetmeni terayama kadar sinematograf tatsuo suzuki’nin de enfes iş çıkarmış
  • garip bir şekilde izleyince bana jodorowsky i çağrıştıran shuji terayama filmi.
hesabın var mı? giriş yap