depbek düpbek

• fethiye'de düşe kalka, bata çıka, tepine çabalaya, yalpalayarak^* anlamında betimleme kalıbı. sarhoşmuş gibi, veya buz üstünde denge sağlıyormuş gibi, bataklıkta ilerlemeye çalışıyormuş gibi bir havası vardır. kesintili, oldukça zorlanarak ama bir şekilde ilerleme, var olma durumu.
  
  elazığ'da düşe kalka, sendeleyerek^* yürüme yani tam karşılığı olarak "debbel dübbel" sıfatı kullanılıyormuş. bu kadar uzak ara eşses ve eşanlam hem sanıldığından iyi bilindiğini gösterir, araları nokta nokta varsaymak ve doldurmak gerekir; hem depbek ve düpbeği ayrı ayrı anlamlı sözcükler olarak bulma olasılığı çıkar.
  
  (bkz: orsa poca), orça porça
  (bkz: epmek müpmek)
  (bkz: zappak güppek)
  (bkz: hapban hupban)
  (bkz: lapbak)