dereköy ^*

• turkiye ve bulgaristan arasındaki iki gumruk kapisindan kucuk olani.
  kirklareli'nin derekoy bucaginda yer alir.
  diger kapi icin (bkz: kapikule)
• zamanında (1970'lerden önce) türkiye'nin en büyük köyü (10bin nüfus) olan yerleşim yeri. bugünkü nüfusu yanındaki 1960larda karadenizden gelen göçmenler için oluşturulmuş şahinkaya köyü'yle beraber 229'dur ki bunun olsa olsa 29'u dereköy'de yaşar. yazın köyün yerlilerinin yunanistan'daki torunlarının bir kısmı restore ettirdikleri evlere gelince nüfus daha bi artar. bu arada köy gökçeada'dadır.
• annemin bizzat öğretmen olarak görev yaptığı, ilk gittiğimde terkedilmiş olma hali yüzünden çocukça bir korku yaşadığım, kilisesinde küçük ve büyük mumlardan birini seçmek suretiyle dilek dileyebildiğiniz..köydeki ufak ve belki de tek çocuğun sizi turist sanarak köy hakkındaki bilgi silsilesini zorla size aşılamaya çalışması sonucu gitmeyi bir daha düşünmeyeceğiniz gökçeada köyü..
• ulkemizin bircok ilinde,ilcesinde bulunma ihtimali yuksek bir koy ismi.keza izmir kemalpasa'da da derekoy mevcuttur.kamp kurulcak yerleri ve suyu vardir.huzur verici bir atmosfere sahiptir.ayrica bir kac kaya tirmanis rotasi da bulunmaktadir.
• burdur aglasun yakınlarında ve manisa alasehir'e bagli iki adet derekoy de benden.
• hangi yıl hatırlamıyorum, kırklareli sınır kapısında olanı senelik kişi başına düşen içki tüketiminde birinci sıradaydı. o derece uçucu bir yerleşim birimi.
• buradaki sınır kapısı hemen hemen çoğu zaman kapıkuleye tercih edilmelidir. anladığım kadarıyla kalabalık değildir. sadece 4 kapı gecersiniz, işiniz çabuk biter. kapıkuleden geçmek yerine burayı tercih ederseniz, yoldan yarım saat kaybeder ama kapıdan 2 saat kazanırsınız.
  
  (bkz: kapıkule)
• asepsus'un kuzeydogusunda yer alani cerkes koyudur. guneydoguda bulunan ise mubadelede, batı trakya'dan gelenlerin yerlestirildigi, eski bir rum koyudur. onceki adi eleksi'dir. vakti zamaninda, deresinde 10 kiloyu vuran sazanlar bulunurdu. gunumuzde, bostanlari hâlâ bereketlidir.
• yıkılır korkusu ve saygıdan iclerine girmeden kapı pencere aralıklarından izledigim gokceada koyu. icine girmesenizde kırık dokuk aralıklarıdan pencerelerinde yırtılmıs parcalanmıs islemeli guneslikler, dolaplarından dusmus yorgan dosek, eskimis ceyiz sandıklarının icimizi burktugu bir koy. koyun keci barınagı olmus metruk evler. terk edilmeden onceki nufusu muhtemelen adanın su anki nufusundan daha fazlaymıs. diger ada koylerinde de cok fazla ayrılık var. fakat goc, eski gorkeminin buyuklugu oranında vurmus derekoy'u. hayalet sehir gibi hissediyor insan.
  olur ha yolunuz duserse hala calısan camasırhanesine gitmeyi ihmal etemeyin. ortacagdan kalma bir sahne gibi ama dimdik ayakta. umarım gun olur devran doner o teyzeler geri doner camasırhanelerine.
• gökçeada'nın tek bar ortamı burada bulunur merkezden epey bir uzaktadır şirindir, güzeldir...