• her bir insanın içinde var olan, boşluktan ibaret koca bir tapınaktır. "ben ben ben" "hep ben" "hep bana" "en iyisi benim" "en süper benim" "sen de kimsin" gibi tatminsel güdülerle insan yatar kalkar bu tapınağa ibadet eder, kimi zaman tanrıyı bile hiçe sayar.*
  • küçüğü makbul olan şeylerdendir.

    bazen "bendeniz fakir", "tasavvuf denen sonsuz derya", "uçsuz sevgi ummanındaki biz insanoğlu" diye söze başlayanların bir kısmının ego tapınaklarının herkesinkinden daha büyük olduğunu görüyorum. hani o kadar çok gördüm ki bu durumu, artık kanıksamam lazım ama yok adamlar her seferinde şaşırtabiliyor beni. halen "katmandu' ya gidip aşk-ı mutlak eğitimi almış bendenize edilmiş bu laflar ...." diye konuya girenler var. hani aba altından diyor ki tevazunun okulu var ve ben ona gittim orada işte bakakalıyorum. bu en büyük mimarların devasa ve iğrenç eserlerine.

    mesleklerine, tevazu aşklarına küsmüyorum vallahi, yol doğru bizler yanlışız. bir gün gelecek hepimiz o tapınaklara olan aşkımızdan bıkıp karşımızdakinin tapınağına sevgi tuğlaları taşıyacağız.
hesabın var mı? giriş yap