gencölmek

• ergin gülçenin aynı adlı şiir kitabından:
  
  ay mıdır kar mıdır pencerede
  boğulmuş çocukları martılara taşıyan
  kara köpek karşı kıyıda uluyor
  bence o çocuk öyle gülmemeli
  
  atları çayıra saldım diş kamaştıran erik ağaçları altına
  nisan toprağı kalbimde ağarıyor
  bence o çocuk öyle gülmemeli
  şimdi bir kadın çay demlese
  
  bahçemdeki korkuluk nar ağacıdır
  erken ölmüş, iyi giydirilmiş
  sular soğuyor ovada duran ince gölgesinde
  büyük ateşler, kuytu köyler gibi
  
  alınlarına vişne çiçekleri yağan
  o kızlar, delikanlılar ve lohusalar
  oyulmuş bir bebektirler ıhlamurdan
  kestane mangalları, masallar, talikalar
  
  ölüm alışsın artık bize
  bir dans gibi bahçemize gelsin
  gelsin otursun ılık minderimize
  
  bence o çocuk öyle gülmemeli
  ay kar gibidir pencerede
• (bkz: ergin günçe)
• buharlı bi gemiyle 2020'de denize açılmak gibi. bugün yky'de görünce istemsiz kurcaladım da vaktiyle antenle televizyon frekansı arayan babamın gençliğine gittim. sene 2014.
• birinci basımı 1964 senesinde dost yayınları tarafından yapılmış ergin günçe kitabı. ikinci yeni etkisi hakimdir. recep doğmakla kırk yaşında, yirmi yuvarlak sigara, bir korku temi üstüne iki masal, kıyıda ölüm ve göl isimli şiirlere dikkat buyurunuz.
• (bkz: genç ölmek)
• 'kimseyle yaşlanmak istemiyorum.kendimle bile.'' tezer özlü. kendisiyle aynı fikirdeyim!
• "her sıkıya karşı şiir direnecektir
  uyaklı, gür sesli, kekeme, ürkek
  her yönetime karşı başkaldırır aslında
  elemlerin sanatı, gencölenlerin"
  
  cemal süreya, gencölmek için "ruh temizliğinin kitabıdır." der.
  dönem, günçe şiirinin temiz ruhu üzerine bir gölge gibi düşse de o yine hüzünden anlayanların dilindendir.
  
  "hacı bayram efendimiz gibi/ söylendikçe güzelleşen bir türkü bulmalıyız"ın tasasındadır. çocuksu saflığını terk etmemiş, akla teslim olmamış, ukdesi göğsüne hapsolmamıştır.
  
  zulme karşı sözün zarafeti, basit sorular sorabilme cesareti ve inceliğidir şiirlerinde görünen.
  
  "aysız durur, kanla soğutulmuş gece
  susun ki göğüs kafesimden geçer yüzleri
  eller arkadan kelepçe, gözler incedir
  suladım, nar çiçekleri serptim topraklarına"
  
  "çünkü yüzümün suluboyasından
  vurulmuş çocuklar damlar"
  
  gençlerin birbirini ,asker ve polislerin onları öldürdüğü 70'li yıllarda tutuklanan, öldürülen yakınlarının acılarını yaşayan çocukların kumbaraları bile ölümler biriktirir.
  
  "hiç çiçek ve çocuk olmamış adamların", "çocukları yalnız törenlerde görenlerin, uçak biletini ve doları sevenlerin devletinde ve cinayetler karşısında basının, kamuoyu, aydınların suskunluk ve ilgisizliğinden; işkence ve ölümlerin kanıksanmış olmasından yakınır.
  
  "ezanda çocukları asabilirler"
  
  "saat 19 haberlerinde taylan özgür'ü vurdular
  bütün yanaklarım sapsarı
  güneş, aklında tut bunları
  matematik, hesapla bunları "^*
  
  siyasi tutum ile ölümün birleşmesinde ölümün tekinsizliği^* ve dehşeti karşısında doğa ve kültürün yanıtsız kalması, acıda kaynaşmıştır.
  
  "çocukluğu yaşayamamış olmak" da konu edinilir. gencölmek, çocukluğun ölümüdür aynı zamanda.
  duygulara sınıfsal bir öfke de eklenmesi, eskiye göre de "şahsi ve muhterem olanın içtimai olanla buluşması" diyebiliriz.
  
  "abisi boynundan ankara'da vurulmuş/.../sanki ablası sorgularda delik deşik/.../ babası tutuklu götürülmüş mektup yazılmayan bir yere"
  
  ...
  "çatışmada ölenler fotoğrafsız kaldıkça/ve idam
  haberleri kısa yayınlandıkça"
  
  "alıngan ve içli çocuk olduğum için
  rahatlarım bankanın camını kırsam"
  
  "bence o çocuk öyle gülmemeli"
  
  çocukluk - ölüm karşıtlığı da hüzünle yer alır dizelerinde.
  
  " o kadar çocuktu ki ölürken
  okuldaki bir şarkıya başladı"^*
  
  .
  
  "ergin makamında besteli ve güfteliyiz" ya da "ergin yeniden bir limon rengindedir" diyen, "okullarda dersi verilmeyen anlamlı sorular sorabilen" şairin bestesi de rengi de onu okudukça bizimle. iyi ki!