gidiş

• (bkz: ayrılık).
• çekip gitme isteğini uygulayış.
• bir oruc aruoba siiri;
  
  " nereye- ne yere- gittigini, gidecegini,
  gitmek istedigini bilmeyen kisi icin,
  her yol aldaticidir.
  
  bir yol, bir yonde yurunmekle varolur.
  
  yola cikan kisi, yolun gerektirdiklerini
  sonuna dek kabullenmek zorundadir.
  
  yola bir kez cikmis kisi, dursa bile,
  artik, hep, yolda kalacaktir.
  
  kendi yolunu bulamayan,
  butun yollari bosuna yurur.
  
  yerinden huzursuz olan kisi, yola duser
  -yeni bir yer bulmak icin olmasa bile,
  biraz yurumek yol almak icin...
  
  yolunu kendin yuruyebilmek icin,
  yonunu kendin koymak zorundasin.
  
  yurunmemis yol yol degildir.
  
  sahici yurume,
  yol acmadir.
  
  insanin ozgurlugunun temeli,
  kendisinden once zaten acilmis, belirlenmis
  yollarda yurumek 'zorunda' kalarak,
  yonlendirilmektedir
  - ozgurluk de, yol acabilmektir.
  
  zaten, hep, kirik-dokuk, param[arca iliskiler
  birakip ardinda, boylesine
  yikici, yirtici bir yolda yurumuyor mu
  yasam?
  
  yola cikan kisinin tek 'yardimci'si,
  yolu, yaninda, onunla birlikte yuruyendir
  - yoldastir...
  
  yolcuya, yurunmeden, 'yardim' edilemez.
  - duran, yuruyeni anlayamaz.
  
  insanlar yanyana yurumesini bilmiyorlar ki-
  hep birbirlerinin ustune ustune yuruyorlar.
  
  homerosun deyimi hala gecerli:
  cogunluk, insanlarin neredeyse hepsi,
  'bir(er) yuk olarak yasiyorlar yeryuzun(d)e'..."
• ''gidiş yolunu en iyi, dönenler bilir.. bilenler de dönmez ama..''
  
  özdemir asaf
  yuvarlağın köşeleri
• “süzüldü gitti martı
  gölgesini sürüyerek
  esintinin içinden
  güneşe.
  
  gök bulutlandı
  kum ürperdi
  gül dalgalandı
  deniz eskisi gibi.”^*
• "gidişi yollar değil, adamlar var kılar.dönüşü de adamlar değil yollar.."
  (bkz: özdemir asaf)
  (bkz: yuvarlağın köşeleri)
• birhan keskin şiiri:
  
  "senin gözlerin benim gerçeğim
  (sendeki telaşa onlarla inandım)
  bakmıyor bana, benden uzakta
  
  aramızdaki mesafede gerilen
  bir teli inletiyorum seninle
  sesi ben duyuyorum tek,
  bir şey duyduğu yok kimsenin
  benden başka.
  
  bir hülyanın hatırasında
  kasıp kavuruyorum kendimi
  diyorlar ki, hayat yalandır,
  aşk da.
  nasıl inanırım, o;
  olmak istemiş de olmamış
  bir yarım nefes gibi şuramda.
  
  sana dokunamayacak kadar
  ürkek kalmış olduğum bu mesafeden
  dön/erken sen
  önce ayaklarının gerçekliğine inandır beni,
  
  inanmak istesem de
  senin gidişin yalandır bende.”
• gıdıkın bir diger adi. cene kisminda birikmis yag, sarkar kimilerinde titresir yururken konusurken, kimilerinde sevimli mincirilasi durur.
  
  en meshur gıdışlardan biri seda sayan'inkiydi aldirmadan evvel tabii ki.. siyasetcilerin bir cogunda, gut olma yolunda ilerleyen kisilerde, irsi olarak buyuk aile bireylerinden miras kalanlarda kacinilmaz olarak gorulmektedir..
  
  gidisini sevsinleeer diye sevildikleri cok gorulmustur sahibi olanlarin.. boole iste
  
  (bkz: gıdık)
• kabul görmemekle açığa çıkar.
  
  işteşlik eki sahibi olması, yüreğinizin o an için karşıt görüş bildirmesindendir bedeninize.
  
  "gitmek" daha güzeldir mesela. biri arkanızdan "gitti" dediğinde bir anlam taşır en azından.
  
  gidiş, henüz vazgeçememektir. soru işaretini büküp, ünlem yapmaya çalışmaktır, kaba kuvvet kullanarak.
• 'gidiş
  
  bu gece ay sarkıyor ömrüm üzerinden
  bavulumu toplamışım canım derlenmiş
  şarkı söyleyin diyorum ben giderken
  
  damıtılmış şarap da katmışım aşka
  kurutulmuş çiçekler cama derkenar
  gittim kaç ağaç geçtim bilemem
  
  nerde günlük tutuyorum evim orası
  telefon defterim ah rakam mezarları
  bir han adı: ıhlamur gölgesi
  kaç kez kaldım kaç kez ayrıldım
  
  bu gece ay savrulur ömrüm üzerinden
  kıvılcım bende, yağmalanan kül
  yağmalansın'
  
  görüldüğü gibi bir hulki aktunç şiiridir. hem de muhteşemdir.