gloria bell

• sebastián lelio'nun yönettiği, julianne moore'un başrolde muazzam iş çıkardığı 2018 yapımı amerikan filmidir. ben dün 38. istanbul film festivali kapsamında izledim ve çok çarpıcı buldum.
  --- tgif uyarısı üzerine spoiler ---
  
  film, kocasından boşanmış 50 yaşlarında bir kadının toplumca ona biçilen "köşene çekil" rolünü ısrarla ve sebatla reddedişi üzerine kurgulanmış. gloria kendine bakıyor, sporunu yapıyor, akşam en çok sevdiği aktivitelerden olan dansa gidiyor. anneanne olmasına rağmen patik örmek yerine kendi hayatını özgürce yaşamaya çalışıyor. ilk başta muazzam bir aşk hikayesi gibi başlayan ancak sonu pek de beklenildiği gibi olmayan bir romantizmin ortasında buluyor kendini. arnold, ki izninizle kendisine katışıksız orospu çocuğu diye sesleneceğim, türlü tatlışlıklarla geliyor kadının hayatının ortasına yerleşiyor. bu esnaden itibaren iki farklı yaşam izliyoruz; arnold eski ailesi vasıtasıyla bağımlılık nedir'i bizlere en ezik yoldan gösterirken gloria yetişkin iki çocuğuna gönülden bağlı olmasına karşın nasıl destekleyici olunur'u oynuyor. bağımlı olmak vs bağlı olmak kavramlarının bu kadar sade ve naif işlenmesini pek beğendim.
  
  tabii katışıksız o.ç'nun bir boku yedikten sonra ve gloria'cığımın bunun adamın karakteri ile ilgili olduğunu ve asla değişmeyeceğini adı gibi bilmesine rağmen adamın ısrarlarına dayanamayıp yine kendini açmasını da es geçmeyelim, günümüz ilişkilerinin fotoğrafını çekmiş gibi adeta. sonuç hüsran görünümlü kabulleniş, yıkım soslu özgürlük.
  
  --- tgif uyarısı üzerine spoiler ---
  
  fırsat bulunursa izlenmesi şiddetle tavsiye filmdir.
• julianne moore'un başarılı oyunculuğu ile yabancı olmadığımız ageism konusunu da değinen başarılı film.
• bol bol julianne moore memesi gorulen film.
  
  izlerken bana diger gloria 'yi hatirlatti. (bkz: https://www.imdb.com/title/tt2425486/)
  
  sag kalmaya devam edersem, ellili yaslarimda boyle bir kadin olmak istemezdim zira otuzlarimda da boyle biri degilim. ama gloria gibi bir dostum olsun kesinlikle isterdim. sonlara dogru erkek bizona tam da yapilmasi gerekeni yapti, sifir kezbanlik aferin kiz gloria.
  
  6/10 olarak da puanladim. (bkz: https://www.imdb.com/…96/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1)
• yavaş yavaş ruhunuzu eritmek, sıkıntıdan kıvranmak niyetindeyseniz doğru film.
• julianne moore bizi yine oyunculuğa doyurdu, diyemiyorum bu kez. çok standart çok bodos olmuş maalesef kendi kalıbını yıkamamış ki bu filme asla ilişmeyecek olan ben sırf o var diye gittim. nazar boncuğu diyelim gider bi daha still alice ya da the hours falan izler yine hayran kalırız sorun değil.
  filmde daha danslı müzikli bi şeyler bekledim sona kadar ııh tık yoktu o açıdan. tabii orta yaş romantizminin aslında çok matah olmadığı sonucu çıkıyor ortaya... ayrıca julianne moore her filmde bu derece soyunmamalı yeter be anacım yeter!
  finalde dans pistindeki sahne çok hoştu tabii paint ball silahıyla alınan şirin intikam da...
  (bkz: bi dans etsek her şey tamam) sonucuna ulaşıyoruz filmden sonra, tıpkı bedük şarkısındaki gibi. sonuçta gidilirse pişmanlık yaratmaz ama kalıcı da olmaz türü bir yapım.
• gloria karakterine bayıldım.
  --- spoiler ---
  bağımsız, güçlü, güzel bir kadın. ve ailesi.
  bağımlı, korkak, yakışıklı bir adam. ve ailesi.
  
  --- spoiler ---
• 2013 yılındaki gloria'nın yeniden çevrimi olan film.
  
  yönetmen sebastian lelio 5 sene arayla aynı filmi yeniden çekerken rejiyle ilgili hemen hiçbir şey değiştirmiyorsa, neyi amaçladığını bize düşündürtmek istiyor diyebiliriz. kusursuz bir film çektiğini düşünen yönetmenin kibri boyutunu bir kenara bırakırsak, her iki filmi izleyen (hele ki peşpeşe izleyen) seyirci için lelio'nun esasen kendi rolünü filmden soyutlamaya çalıştığını söyleyebiliriz.
  
  gloria bell, bir çeşit abd'ye lokalizasyon projesi olarak birkaç sahnede apolitizasyona uğramış. bunun dışında değişen şeyler direkt yönetmenle ilişkilendirmediğimiz renk paleti, sanat yönetimi, müzikler vb. gibi yan unsurlar.
  
  sahne sahne aynı filmin çekilmiş olması, bu iki filmi peş peşe izlemeyi ilginç kılıyor çünkü lelio bizi oyunculukları kıyaslamak üzere karakterlerinin performanslarıyla başbaşa bırakmış oluyor. bu açıdan da 2013 filmi daha etkileyici. gloria karakterinin sevgisizliği, kaçırılmış sevgiyi arayışındaki aciliyeti, endişeleri, döngüselliği şili yapımında daha ikna edici. latin amerika dans ve müziklerinin kattığı duygulanımlılık, abd yapımındaki rahatsız edici derecede ön plandaki kişisel alan nevrotizmine tercih edilebilir. julianne moore'un karakterinin arzusu ve kaygıları toplumla daha bütünleşik ve dolayısıyla daha sanal olunca da bireysel performansta bir şeyler sürekli havada asılı kalıyormuş gibi geliyor... bu, filmin ısrar eden arzu temasına ters düşen bir edilgenlik katmanı katıyor abd yapımında ki, bir çeşit istenmeyen hedef şaşırtmaca olarak düşünülebilir hele ki filmin apolitikliği düşünülünce...
  
  son olarak, 2018 paraguay yapımı las herederas ve 2017 arjantin yapımı la novia del desierto filmleri de esasen arzularının önüne kendileri engeller koyan orta yaşlı kadınların yaşlanma-arzulanma-arzulama-iz bırakma ile ilgili hikayelerini anlatan aynı dokudan oldukça iyi filmler.
• sayesinde gloria şarkısını keşfettiğim film.
  
  --- spoiler ---
  
  gloria, you're always on the run now.
  running after somebody, you gotta get him somehow.
  ı think you've got to slow down, before you start to blow it.
  ı think you're headed for a breakdown, so be careful not to show it
  --- spoiler ---
• hayatımdan çalınan 2 saat. filmin bir konusu yok. sadece bir kadının başından geçen gündelik şeyleri izliyoruz ve bittiğinde de herhangi bir yere bağlanmıyor. konu yok.
  
  boşa zaman ve para kaybı.
• julianne moore'un iyi niyetine üzüldüğüm film. keşke daha iyi bir filmde oynasaydı.