hafta sekiz

• karım vardı ya benim
  karım beni gölgemle aldatıyordu,
  saat yedi demeden daha
  onun kollarına atılıyordu.
  âşıkane cümlelerle filân hep
  bir değil, on değil, allah'ın her gecesi
  karım beni gölgemle aldatıyordu...
  
  siz siz olun da dayanın dostlar
  gölgem beni artık takmaz olmuştu.
  meselâ ben şapkamı çıkarsam
  o kazık gibi dikiliyordu,
  meselâ yolda yanyanayız değil mi
  o bir taksi çevirip doğru eve.
  gölgem beni artık takmaz olmuştu.
  
  o daima evde, karım daima güzel
  delirmek işten bile değildi.
  ne yapmak diye içimi yerken
  gölgemin karısı aklıma geldi,
  ben bu tarakta bezi olmayan
  ben gölgemin karısını ayartamazdım
  delirmek işten bile değildi.
  
  en makûlü çırılçıplak bir çare;
  hafta sekiz cürmümeşhut bir...
  karım gözlerindeki son damla maviyi
  elleriyle saklıyordu her seferinde.
  başka bir şey olsa insan affedebilir
  ama namus vardı ortada namus,
  hafta sekiz cürmümeşhut bir...
  
  mart 1953'te mülkiye dergisinde kalan, faili de suçu da meçhul olmasına rağmen cürmümeşhut bir cemal süreya şiiri.
  bir de kardeşi var 1955'li (bkz: gölge oyunu/#2933013)
• "- gece gündüz ve de hafta sekiz, ay otuz!" kemal tahir - dil dosyası