harp kaldırımında aşk

• attila ilhan'ın duvar ^* isimli şiir kitabında yer alan şiir.
  meraklısı için notlar kısmında şiir hakkında şöyle yazıyor:
  
  kitabın ilk basımında bu şiirler aşka dair başlığıyla verilmiştir. o yıllarda çıkan bazı dergilerde, bazılarını yine bu başlık altında yayımlamış olabilirim, bunu yapmakla, toplumcu ozanlara ters düşmüş oluyordum. o zamanki toplumcu ozan eğitimi sevda şiiri yazmayı yasaklamasa bile iyice kısıtlar, yazılan sevda şiirlerinin içine ille siyasal birtakım sloganların sokuşturulmasını gerektirirdi. görüldüğü gibi, bu sonuncu kurala pekâlâ uyduğum halde, ne hikmetse benim aşk şiirleri yayımlamam, aramızda mesele oluyordu. oysa kendimi fena halde âşık sanıyordum. ve ancak 20 yaşındaydım. kimseyi dinlemedim, şiirleri yazdığım gibi, ilk kitaba da aldım. ikinci basımda, önceden almamış olduklarımı da ekledim.
  genellikle bunlar, sevgilisinde uzakta olan bir genç ozanın beraber olmak özlemlerini, gelecek için kurduğu düşleri yansıtır, fonda hafif devrimci bir romantisme sezilir ki buruk tadını veren galiba budur. kitap yayınlandıktan sonra, onu hemen öven ataç ^*, toplumcularla sözbirliği etmiş gibi aşk şiirlerine takılmış, üstelik bunları geraldy'nin şiirlerine benzetmişti. geraldy kim, tanımıyoruz. herhalde iyi bir zan değil, yoksa ataç niye dudak bükerek söz etsin? derken şiirleri kendisi için yazdığım üniversiteli kız, hachette'den geraldy'nin toi et moi adlı kitabını bulup, bana armağan etmiyor mu? işin tuhafı, ben de bundan duygulanıyorum, o da ben de fransızca bilmediğimiz halde! bu davranışı, bizim kuşağı saran o dangalakça batıcılık hevesinin bir belirtisi saymak hiç yanlış olmaz! hoş sonraları benim şiirlerle geraldy arasında hiçbir benzerlik ya da ilişki olmadığını anladım ama, o günler o kitabı şöyle bir fiyakayla bir süre yanımda dolaştırdığımı hatırladıkça, utanırım.
• sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin
  hiç görmediğim yıldızlar gözlerine doğmuş
  bir büyüklük duygusu dağlar gibi yüreğinde
  ah biz mutluluğu böyle aranıp duracak mıyız
  yağmur hep böyle yağacak mı hatıralara
  eksik olan bir şey var sana bana dair
  belki bir rüzgar belki rüzgardan da hafif
  ama kalbimiz yine uzak bir deniz gibi boş
  heybetli gurupların belirdiği saatlerde
  
  sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin
  acaba nasıl öğrenmişim nasıl farkında olmadan
  her şey nasıl olup geçmiş nasıl barut yağmış
  nasıl güneş vurmuş zehirlenmiş şehrin üstüne
  şimdi hangi kıyılarda gemiler demir alıyor
  güney rüzgarlarına açıp yelkenlerini
  belki bir italyan kızı tüfeğine dayanmış
  senin gibi barışı tasarlıyor dağlarda
  mahzun esirler harp şarkıları kadar mahzun
  gizlice talim ediyor hürriyet adımlarını
  
  sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin
  ah şu harp bitse rüzgar gibi bir nefes alabilsek
  kimseler kimseler çıkmasa yolumuzun üstüne
  yağmur yağsın varsın ıslansın saçlarımız
  yalnız duyulmaz olsun göğsümüzdeki darlık
  dilimizdeki kilit kolumuzdaki zincir
  ömrümüz meçhullerden meçhullere akıyor
  saatler bizim değil kitaplar bizim değil
  bizim değil yaşamak bizim değil hiçbir şey
  kendi dünyamızda yabancılar gibiyiz
  ya çok erken ya çok geç doğmadık mı sevgilim
  buna rağmen mutluluğa inanıyoruz