kalp buruşması

• kalpte, yasanan sogukluklar, belirsizlikler, araya giren zamanlarla giderek kendini savunmaya gecmek istegi ile ortaya cikan garip durum.
  
  kalbin burusmasi, burustugu surecte gercek bir burusma sesini kulaklarinizda cinlatacaktir. yavas yavas, sanki bir kagit parcasini avcunuza alip burusturuyormussunuz gibi her kalpte bir 'kendini burusturma moduna gecir' ayari vardir. beyinden tamamen ayri hareket eden bu organ, sizin bile mudahale edemeyeceginiz bu karari vererek bedende ve ruhta ciddi aksamalara sebep olabilir.
  
  burusma esnasinda bir ic daralmasi semptomu, biraz karin agrisi ve usume hissi gayet sik rastlanir. depresyonla karistirilmamasi gerekir. burusarak hacim kaybeden kalbin geri acildiginda ve duzlendiginde bile asla ilk halini almayacagi unutulmamalidir. cunku kalp denen organimiz bir cokomel jelatininden daha farklidir.
  
  burusmanin getirdigi kivrimlar aralarinda binlerce aniyi sonsuza tasiyacak korumali haznelere cok kisa surelerde ulasacaklardir. bunlar ileride birer koza gorevi gorup, bireyi ongorulemeyen duygusal sonuclara sevkedebilir.
  
  burada onemli olan sey, bunu kendinizin mi yarattiigi yoksa burusan kalbin bir baskasi tarafindan gelen etkilerle mi burusturuldugudur. her iki durumda da sonuc kalpte gerceklesecek geri donulmez ve gercek bir reflekstir.
  ^*
• kalbin duygu selinde fazla kaldığının göstergesi. hemen çıkması gerekir o duygu yoğunluğundan yoksa üşütüp hasta olur...
  
  (bkz: ellerin buruşması)
• zamanında kalp kapasitesinden fazla genişlediyse, çok fazla şey doldurduysanız oraya, bir gün gelip de boşaldığında kalbinizi buruşmuş gibi hissedersiniz. asla eski küçük boyutlarına inemeyecek ve esnek, yara almamış, sağlam günlerine geri dönemeyecek olan kalp, artık sönmüş bir balon gibi çelimsiz, savunmasız bir şekilde kendi köşesinde sessizce atar durur.
• kalp yaşananlardan değil , yaşanamayanlardan buruşup bi köşede kalır hep.. açıkta kalan sebzeler gibi buruşur gargamel gibi bişeye dönüşür adeta.. yarım kalan , insanın içine sinmeyen şeylerden de buruşur.. atmaya bile mecali kalmaz , içini çeken üzgün kediler gibi pısar kalır bi köşede..kalp yaşanamayanlardan buruşur, küser hep..
• -ben bu kalbi iade etmek istiyorum.
  -neden?
  -kırıştı.
  -biri burusturup atmıs cunku.kullanım hatası,iade alamayız.
  
  bilmem anlatabildim mi...