• gülyabani *albümünün en etkileyici şarkılarından biri.. flugelhorn'da pek yakışmış bu şarkıya..

    sözleri;

    yaralı bereli ellerin, yumuk çekik gözlerin,
    minik minik benlerin.. sen, olduğun gibi..
    sen, olduğun gibi işte..

    ölümcül yalanların, etrafında kızların
    delik deşik surların.. sen, olduğun gibi..
    sen, olduğun gibi işte..

    kızgın değilim artık, ikimizde alıştık
    ama unutmadım, yazdım eski deftere..
    ben..

    çocuk gibi hallerin, acayip hayallerin
    kuyusunda geçmişin.. sen, olduğun gibi
    sen, olduğun gibi işte..

    kızgın değilim artık, ikimizde alıştık
    ama unutmadım, yazdım eski deftere..
    ben, olduğu gibi..
  • sözleri ile bir arkadaşımı çok iyi tarif eden ve bu yüzden sempatimi kazanmış şarkıdır.. müziği de çok tatlı, eğlenceli..
  • albumun en guzel sarkisi.
    bi türlü oldugu gibi kabul edemeyenler, seneler sonra hatirlayip bi neselenip bi huzunlenenler icin daha da bi anlamli sanki. yoksa bana mi oyle geldi. *
  • su gibi akıp giden bir aylin aslim şarkısı.
  • ilk dinlediğimde, "bülent ortaçgil aylin aslım'a şarkı mı vermiş yahu??!!??" diye düşündürten ama sonra şarkının aylin'e ait olduğunu öğrendiğimde şaşkınlığımı gizleyemediğim, sözleriyle, tınısıyla, kıvamıyla ortaçgilist bir şarkı.. çok keyifli.. helal olsun aylin'e..
  • aylin aslim tanidik birini anlatmis sanki evet evet bu o,gozleri,elleri,kizlari,benleri,yalanlari.oyle birisine kizamiyorsunuz bile kabuleniyorsunuz oldugu gibi.
  • bir daha aynı şekilde bir araya gelmesi olanaksız kelimeler ve melodiler bütünü. tek kelimeyle mükemmel.
  • tam bir doğum günü parçası . mayıs haziran ağustos gibi...
  • sevdiğim insanın bazı durumlarda olması gerektiği gibi olmadığını düşünüp kendimi yediğim gecede birden denk geldi bu parça. daha önce dikkat etmemişim ama aylin aslım'ın en iyi şarkılarından biri olabilir.

    kızgın değilim artık, alıştım..
  • anne olmak.. hiç hayalini kurduğum bir şey değildi. kimisi çocuğum olsun şöyle giydiririm, şunları yaprım gibi hayaller kurar. benim hiç böyle tasarılarım olmadı. yaptık, oldu..

    hamileyken sağlıklı doğsun, büyüsün dışında bir dileğim olmadı. doğmasına yakın ise nasıl bir anne olacağım diye kaygılarım arttı. mükemmel anneyi anlatan kitaplar okudum. planlar yaptım. hazırlıklar.. ta taaa.. insan yavrusu da ben de kitaplarda yazanlara uyum sağlayamıyorduk. ben mükemmel anne olamayacaktım. birkaç ay bunun çöküntüsünü yaşadım. annem yanımdaydı bir yıl. kızım onun kucağında uyuyor, yemek yiyor, gülüyordu. ben alınca ağlıyordu. bu nasıl büyük bir üzüntü.. bunun için ağlayıp, kızımı kucağıma almaktan çekindiğim oluyordu. hayatım boyunca eleştirdiğim annem belki de mükemmel anneydi de ondan onda mutluydu. o da örtük eleştirilerini esirgemezdi. hiç esirgemedi. o yüzden sevildiğime de hiç inanamadım. kızımı seviyordu. o da onu. ben taşıyıcı annelik yapmış gibi hissediyordum. o ikisini buluşturup görevimi tamamlamıştım.

    yine kendimle uğraşırken eşime anlattım. olduğun gibi olursan iyi bir anne olacağını biliyorum dedi. daha önce hiç bu kadar içten ve cesaretlendirici birşey söylememişti galiba. inandım, kalpten inandım. kitaplardaki tek bir bilginin doğruluğundan eminim.. anne rahatsa, bebek de rahat. anne stresliyse bebek de huzursuz. kitapları kaldırdım. artık onlara bakmayacaktım. gidip annemden aldım kızımı. odamıza çekildik. anlattım ona.. ne kadar çok sevdiğimi ama ne yapacağımı bilmediğimi.. ağlıyordum ama o bana bakıp dinliyordu, ağlamıyordu. bana yardımcı olmasını, yol göstermesini istedim. o zamanlar 3-4 aylıktı galiba. anladı beni.. olduğum gibi olmama izin verdi.. azad etti beni. ya da ben kendimi.. * ondan sonra işler değişti. o, bebek bedeninde bir arkadaştı artık. yol göstericiydi..iyi bir dinleyiciydi.. oyunbaz bir arkadaş.. bilge bir ruh..

    babasıyla yollarımızı ayırdıktan sonra başbaşaydık. hiç yalnız kalmadım ama hiç yalnız bırakılmadım da. büyüdükçe ev arkadaşım gibi oldu. tatlı dilli, sevgi dolu.. şaşırtıcı derecede doğru tespitlerle ters köşeye yatıran, eleştiren ama bunu yaparken gönül kırmayan.. ne yaparsam yapayım seven ve onaylayan, cesaretlendiren bir arkadaş. enerjimi sömirmeyip çoğaltan.. olduğum gibi biri olarak anne olamadım galiba ama iyi arkadaş oldum. öyle hissediyorum, öyle hissettiriyor.
    "denemeden yapıp yapamayacağını bilemezsin anne."
    "kendin gibi yaptın, bence böylesi en güzeli."
    "üzülme, başka şeyleri güzel yapıyorsun."

    dediğine göre benden öğrendiklerini bana söylüyormuş. bense dediğimin, yaptığımın farkında değilim. sadece olduğum gibiyim. o deyince kendime bir aferin veriyorum. böyle devam.. olduğun gibi..

    hayatımda olduğun için teşekkürler minik bilge..
    ruhumun iyileştiricisi..
hesabın var mı? giriş yap