postis rapunzel

• kendisi hakkında neden yazmak için bu geceyi seçtiğim, bu güne kadar neden yazmadığım gibi soruların cevabı yoktur. zamanla alakalı sorular zira, çok da öyle önemli değildir, bazı şeylerin zamanı yoktur. ama şunu diyebilirim ki; o doğru zaman dedikleri, karşımızdaki şahıs postis rapunzel nam kişi olduğunda, her zamandır.
  
  tanıdığım ilk günden bu güne kadar sıcaklığını, arkadaşlığını, dostluğunu hiçbir zaman esirgememiş, her haliyle yüz bin tane beğenimi kazanmış birisidir.
  
  yakın zamana kadar, en sevdiğim ikinci kadın olma özelliğini de başarıyla korumuştur. en derindeki inancıma göre ise, o yeri sonuna kadar haketmiştir.
  
  dolayısıyla, hayatımın her hangi bir anında biraz durup onu düşünmem ile, onun hakkında methiyeler düzmeye başlamam çok kolay olur. çünkü gerçekten içimden gelen, biraz görmediğimde silinmiş sansam da gördüğüm anda kaldığı yerden coşuveren pek çok güzel hissin varoluş sebebi kendisidir.
  
  pek çok arkadaşım arasında, pek çok sevdiğim kişi arasında, benim mutlu olmam ile gözleri böylesine gülen, sevinen kişi sayısı ise çok azdır, bu sebepten de kıymetini ayrıca bilirim.
  
  sık görüşemiyor olsak da yaşadığım şehir onun var olduğunu bilmek ile biraz çekilir hale geliyor, çünkü biliyorum ki görüşelim değimiz an görüşürüz, dolayısıyla bunu öyle ispatlamaya filan ihtiyacımız yoktur. keyfimiz bilir, isteriz her gün görüşürüz, isteriz ayda bir.. kime ne.
  
  eğer ki bu şehri özleyeceğim tutar ise, buradaki bazı anılar bana iyi ki de yaşamışız dedirtecek ise bir gün şayet, o anıların tamamında kendisi vardır.
  
  samimi söylüyorum.
• okur naber..
  
  bugün sana gene, postiş rapunzelden bahsedeceğim.. çünkü, bahsetmek zorundayım okur..
  
  evvela bir kere, çok fazlaca bir şekilde konuşasım geldi. konuşasım çok, konuşacağım.
  
  konuşmak istemek sebebim, geçirdiğim son bir kaç günün, ciddi anlamda kötü geçmş olması, konuşayı istememem, konuşunca da iyi konuşmamış olmam. ezcümle, konuşmayı özlemiş olmam.
  
  işte, konuşmayı özlemiş olduğum bir an, kendisini de en çok özlediğim bir an olunca, fırsat bulur bulmaz koşarak (gerçekten koşarak) yanına gitmiş olmak gibi bir güzel an yaşadım, gün içinde.
  
  zira okur, onun yanına gidiyor olmak, onun nasıl bir insan olduğunu bilenler için, şüphesiz ki bir mutluluk kaynağıdır. ve onun hoşuna gitsin diye demiyorum, onu görmek ile gerçekten içinde bulunduğum halden sıyrılma fırsatı bulmuşumdur.
  
  onunla konuşurken gözlerimin dolması da, onu gördüm diye sevinip aynı gözün kuruması da..
  
  çok istedim okur. bir bilsen. kaç güdür aklımda.. onu sahnede göreceğim diye, söyleyeceği şarkılardan bir tanesi de benim seçtiğim bir şarkı diye.. gerçekten okur, vallahi de postiş rapunzel, orada olabilmeyi gerçekten istedim. geldiğimde çok geç kalmıştım, ve inan, bu kadar günkü üzüntümün üzerine, bir yenisi daha eklendi sırf bu sebepten..
  
  ama okur, inan ki o var diye, bu gün, yani şu içinde bulunduğum gün, yani dün kötü biten bir gecenin kötü bir uykusunun ardından başlayan bu gün.. eğer şu anda tekrar karnımın acıktığını hisediyor isem, eğer ki şu anda tekrar dinlediğim müzikten keyif alıyor, televizyonda ne var lan acaba diye bir merak duyuyorsam. aklıma ispanya gp geliyorsa, beşiktaşım ne yaptı acaba diye düşünüyorsam.. yani hayatım normale dönmeye çok yakın iken..
  
  tek bildiğim şey vardır ki, tüm bunların sebebi postiş rapunzeldir.
  
  yanında çok kalamadım. çünkü, bilemedim yanında kalmak ile daha mutlu olabileceğim. gözüm korkmuştu okur, tadım yoksa etrafımdakilerin de tadını kaçırıyorum dendi bana, yanında kalamadım. eve gelirken, yürürken, hafiflemişti içimdeki fena his, geri dönmek isteği de büyüdükçe büyüdü.. fakat okur, onun tadını kaçırırım korkusu ile geri dönmedim..
  
  okur.. ona defalarca anlatmışımdır, sen de bil. onu her kadından, her insandan, her varlıktan çok farklı bir şekilde seviyorum. inan, haftalarca görüşemesem bile, ne yapıyor ne düşünüyor uzun süre bilemesem bile, hiç konuşamasam bile.. huyumdur, görmeyince bir insanı unutuyorum, ve buna rağmen..
  
  ankara deyince, içinde geçirdiğim 6 senenin bana verdiği birkaç çok değerli insandan birisi, hayatımın souna kadar hayatımın bir kenarında kalası, kalbimdeki yeri sapasağlam durası..
• uykularımın en uykusunun kaçtığı akşamda, sesi ile yanımda olan kişi.
  
  haa, dersen ki göndereli o kayıtları bir hafta oldu, neden bu gün..
  
  yoğundum adaş, ondan.