süleymancık

• fethiye'de bilinen sülemencik galiba hemidactylus turcicus değil, daha çok küçük kertenkele veya yeşil kertenkele. pürtüklü değil düzgün yüzeyli, anımsadığım kadarıyla şeffaf ya da zırt pırt renk değiştiren bir sürüngen değil, ağırlıklı renkleri gri+yeşil+mavi tonlar bir arada.
  
  elöpendeki öpme olayı gibi sülemencik de görüldüğünde hiç korkulmaz yöre alışkanlığı genelinde, hemen yakalanır, hızlı da olsalar yakalanabilirler. müthiş bir muhabbet beslenir bu hayvanlara. sanki dinsel bir devir-teslimdir. öyle zararlıları, böcekleri yemeleriyle açıklanacak gibi değildir. yakalanınca tipik hareket, gövdesinden tutup, başı ve gözleri hedeflenerek dudaklara yaklaştırılır, şıp diye öpülür, dahası bazıları öpmeden önce veya sonra birkaç dua/sure de mırıldanır, olay gündelik dinsel ritüeller arasına giriverir. öptükten sonra salıverirler sülemenciği. kadın, erkek, çocuk herkes bu yakala/öp/bırak otomatizmasına dahildir, herkes yapar. tabii kadınların muhabbeti daha şık ve analitik olarak anlamlı.
  
  burada bir de zurna deliği bölümü var; erkek cinsel organı, özellikle pipi, bülük boyutlularının eşanlamlısı sülemenciktir. veya latife olsun diye, sosyal ortamda da "bak sülemenciğini ellerim." diye şakalı, şantajlı cümle içinde bol kullanılır.
  
  genel kültür için ayrıca bakılası başlıklar: merçem, merçemana, merçemene, üç günlük, köhünk yılanı
  
  [kapı önünde küçük bir kertenkele gördüm. hemen adama "bizde bunlara süleymancık yani little solomon derler" dedim. güldü, karısı mı o mu, salamander gibi bir kelimeyle onaylar havaya büründüler. (...) fırsat buldum köyde geçen yıl çektiğim köygöçüren denen ufağının fotoğraflarını gösterdim ve adını ayrıca açıklamaya çalıştım: village terminator!] mehmet ibiş - bakışlar mayalar tarihöncesi
  
  (bkz: dıvancık), köy göçüren/@ibisile
  (bkz: süllü)
  (bkz: keler/@ibisile)