sevgi ve yalnızlık üzerine

• krishnamurti'nin felsefesini (edit: zamanında felsefesi demişim de, yok öyle bir şey. yok bu adamın felsefesi, güzel güzel konuşmuş sadece) en iyi anlatan kitaplarından biridir. krishnamurti'nin sevgi ve yalnızlık üzerine ^* yaptığı konuşmalardan derlenen bir kitaptır.
  
  sevgi ile ilgili sorunları gündeme getirir ki şu şekilde olar;
  
  "sevdiğinizi düşünebilirsiniz, ama sevdiğinizi düşünmeniz sevgi midir? ne zaman sevdiğiniz kişiyi düşünürsünüz? gittiği zaman, uzaklardayken, sizi terk ettiğinde onu düşünürsünüz, ama sizi rahatsız etmediğinde, "o benim" diyebildiğinizde, onu düşünmek zorunda kalmazsınız. " (bkz: hobaa)
  
  yalnızlık ve tek başınalık kavramlarını birbirinden ayırmıştır. yalnızlık için; yalıtık, içe dönük, bencil bir hayat denebilirken, tek başınalık; çıkarsız, dışa dönük(aynı zamanda içe) ve ilişkide olan bir hayatı anlatır. bunu sevgi sorunuyla beraber irdeler. der ki:
  
  "sevgi ve boşluk birlikte var olamazlar; yalnızlık duygusu olduğunda sevgi yoktur. siz boşluğu "sevgi" sözcüğünün altına gizleyebilirsiniz, ama sevginizin öznesi artık orada olmadığında ya da sevginize karşılık vermediğinde, boşluğun farkına varırsınız, düş kırıklığına uğrarsınız. biz sevgi sözcüğünü, kendimizden, kendi yetersizliğimizden kaçmak için bir araç olarak kullanırız. sevdiğimize sımsıkı sarılırız, onu kıskanırız, olmadığında onu özleriz ve öldüğünde tamamıyla kendimizi kaybederiz; sonra başka bir biçimde rahatlığın peşine düşeriz, bir takım şeylere inanır, bir şeyin yerine başka bir şey koyarız. bütün bunlar sevgi midir? sevgi bir fikir, bir birlikteliğin sonucu değildir; sevgi kendi perşianlığımızdan kaçmak için kullanılacak bir şey değildir, böyle yaptığımıız zaman çözümü olmayan sorunlar doğururuz. sevgi bir soyutlama değildir, ama sevginin gerçekliği ancak fikir, zihin en büyük etken olmadığı zaman deneyimlenebilir."