shakespeare sonnet 119

• bir william shakespeare sonesi:
  
  what potions have i drunk of siren tears,
  distilled from limbecks foul as hell within,
  applying fears to hopes, and hopes to fears,
  still losing when i saw myself to win!
  what wretched errors hath my heart committed,
  whilst it hath thought itself so blessed never!
  how have mine eyes out of their spheres been fitted,
  in the distraction of this madding fever!
  o benefit of ill! now i find true
  that better is by evil still made better;
  and ruined love, when it is built anew,
  grows fairer than at first, more strong, far greater.
  so i return rebuked to my content,
  and gain by ill thrice more than i have spent.
  
  çevirisi:
  
  deniz kızı gözyaşlarından nice ağular içtim
  kokmuş cehennem gibi süzülmüş imbiklerden;
  umutlardan korkuya ondan umuda geçtim
  kazanmak üzereydim yitiriverdim birden.
  en büyük mutluluğum budur derken bir yandan
  yüreğim ne kadar çok hata işleyip durdu;
  gözlerim fırlar gibi oldu yuvalarından
  humma çıldırttı beni ta canevimden vurdu.
  şimdi anlıyorum ki şerden gelen hayır bu
  iyiyi daha iyi yaparmış kötülükler
  ve yıkılmış olan aşk yeniden kuruldu mu
  daha da gür güzel ve yüce olurmuş meğer.
  öğrendim dönüyorum huzuruna sevgimin
  üç katını kazandım şerden yitirdiğimin.