skinshape

• aynı adla çıkarmış olduğu albümü şu sıralar çevire çevire dinlemekteyim. kesinlikle çok sağlam bir albüm olmuş. son zamanlarda dinlediğim en güzel şey.
• muzik tarzina bayildigim , orijinal dj.ozellikle sahane albumoracolodan left with a gun mukemmel.
• ne kadar da underrated. sözleriyle, müziğiyle yorgunluk sonrası pazar öğleden sonralarınıza yakışır, veya biralı arkadaş ortamında arka planda tatlı tatlı çalar.
  
  dj denince beklenti çok farklı oluyor. bu daha çok grup skinshape gibi bir şey.
• yeni kesif. boyle tatli tatli alttan. entry azligindan da anladigim kadariyla epey underground ve belki de underrated. buralar degerlenir.
  bir de kendime hatirlatma pek tabii. el emegi goz nuru.
• i won't be there
• ingiliz müzisyen william dorey projesi. bandcamp sayfasında yazdığı üzere skinshape, dorey'nin eski zaman müziklerine^*duyduğu aşktan ortaya çıkmış. ilk olarak bateri/perküsyon sample'ları kullanarak enstrümental hip-hop/trip-hop parçalar kaydetmiş ve sonrasında kasetçalarları kurcalayarak kendi sample'larını üretmeye başlamış. 2014 yılında melting records ile çıkan skinshape adlı ilk albümünde vokal, gitar, bas, perküsyon ve klavye partisyonlarının hepsini kendi çalmış/kaydetmiş^*
  
  1960lar-2000ler funk, soul, reggae, psychedelic rock, afrobeat ve folk müzik tarzlarıyla kendini tanımladığı albümleri de şu şekilde:
  
  skinshape lp (2014): perküsyon ve baterinin ön planda olduğu, raggae ve funk esintili bir albüm
  favori parçalar: live by the day heartache
  
  oracolo (2015): fazlasıyla saykodelik bir albüm. bu tarzın membağı olan 1970'li yılların müziğini, ağababası olan pink floyd'u ve güncel örneklerinden khruangbin'i çok sevmeme karşın bu albümle pek bir bağ kuramadım nedense.
  favori parçalar: detroit rubber gloves
  
  life&love (2017): oracolo ve filoxiny arasında bir geçiş albümü gibi. saykodelik gitar riff'leri sakinleştirilip cazvari bir tını ve soul vokaller ön plana çıkmış. açıklamada yazan "written, recorded and produced by will dorey at the arch studio, london, and in his bedroom" ile de birçok amatör müzisyenin evde kendi kendine yeten bir albüm kaydı hayaline göz kırpmış.
  favori parçalar: i won't be there don't call my name
  
  filoxiny (2018): bir bütün olarak değerlendirirsem en sevdiğim albüm bu sanırım. geçmişin nostaljisini günümüz müziğiyle harmanlaması açısından oldukça başarılı. yaylı enstrümanların kullanılması da inanılmaz bir tat katmış.
  favori parçalar: i didn't know we lose
• don't call my name çok iyi değil mi ama ?? melodik olarak amerikan country müziğe yakın olsada çok sakin ve insanı fazla düşünmekten uzaklaştıran bir yapısı var.10 numara şarkı.
• anladığım kadarıyla "daha çok melodi, daha az fakat anlamlı sözler" türüyle bir süredir deli gibi i didn't know adlı parçasını dinlediğim başarılı bir müzisyen/proje. türevleri için;
  (bkz: mac demarco)
  (bkz: michael nau)
  (bkz: bahamas)
• birçok türü karıştırmasına rağmen, ne zaman bitip diğerinin başlayacağını iyi anlamış yakışıklı genç.aralara biraz daha gitar solosu serpiştirse daha iyi olur sanki de derim.
• 2020'de yayınlayacağı albümden ilk single taze olarak youtube'da paylaşılmıştır:
  
  https://www.youtube.com/watch?v=phvwumllelq