• bir marksist.org zırvası. neymiş efendim suriyelilerin vatandaşlık hakkıymış. yerim öyle hakkı. lan siz önce dik durun da kendi işçimizin hakkını savunun, alın. herşey bitti ülke güllük gülistanlıkmış da bi suriyelilerin vatandaşlığı eksikmiş gibi. tarih boyunca hem kendi halkına hem de çevresine yapmadığı hainlik kalmamış suriye halkına neden sahip çıkalım?
  • suriyelilere karşı bin türlü ırkçı argümanla saldırıldığı bugünlerde alnımızın akı olan slogan.

    ingiliz sağcısının "britanya işleri britanyalı işçilere" sloganını savunanlar, "hainlik yapan suriye halkı" gibi ırkçı söylemler kullananlar, gelmiş marksist.org'a solculuk öğretiyor. hadi oradan.

    işçi sınıfın vatanı yoktur

    dün almanya'da, hollanda'da, fransa'da türk işçileriyle yanyana mücadele eden sosyalistler ne yaptıysa marksist.org'daki bu sloganı savunanlar da aynısını yapacak.
  • komünizm ve köktendincilik sözde birbirine düşman iki ideolojidir ama amaç bu ülkenin başına çorap örmek ya da bu millete kötülük yapmak olduğunda, bu iki düşman ideoloji anında fikir birliğine varırlar. görüldüğü gibi bu gevşekler de suriyeliler gelsin diyor. şaşmamak lazım bu işlere.
  • (bkz: vatandaşı olmasak eğlenceli ülke aslında)
  • buraya tamamını kopyalamak iyi olacak sanırım

    uzun süredir kazan kaynıyordu. suriyelilere dönük linç girişimlerinden, iftar çadırlarından kovulmalarına, evlerinin yakılmasından, turizme zarar verecek bahanesiyle şehirlerden sürülmelerine, sınırlarda işkence görmelerine, öldürülmelerine kadar uzanan göçmen karşıtı nefret, geçtiğimiz hafta erdoğan’ın suriyelilere vatandaşlık verileceğini açıklaması üzerine en ırkçı, en pespaye hâliyle yüzeye çıktı.

    twitter’da açılan #ülkemdesuriyeliistemiyorum etiketlerini, sözcü gazetesinin insanlık düşmanı manşetleri, florya’da sahilde eğlenen suriyelilerden “rahatsız olduğunu” belirten videolar, yalanlar ve komplo teorileriyle dolu haberler, görseller ve nihayetinde fiziksel saldırılar takip etti. bugüne kadar daha derinden gelişen göçmen karşıtı ırkçılık artık açık açık kendini sosyal medyadan, sokağa taşırdı. artık nurtopu gibi yeni bir ırkçılık sorunumuz daha var ve karşısında hemen harekete geçmezsek kuşaklar sürecek bir gerilimin ve politikasızlığın kurbanı olacağız.

    hükümet ve göçmenler

    öncelikle şunu söylemek lazım. akp hükümeti tarafından ezilenlere müthiş bir şey bahşediyormuş yürütülen “vatandaşlık verme” hikâyesi aynen karşısındaki tepkiler gibi göçmen karşıtı bir yerden yürütülüyor. türkiye’ye göçmek zorunda kalan 3 milyon suriyeli kalite testinden geçirilecek metalarmış gibi konumlandırılıyor. “kalifikasyonlarından” bahsediliyor, ekonomiye yapacakları katkı temelinde değerlendiriliyorlar. bu değerlendirmeler ise 3 milyonun önce 30 bini sonradan ise 300 bini açısından düşünülüyor. yani tüm “vatandaşlık projesi” hayata geçirildiğinde bile suriyelilerin yüzde 90’ı eşit haklardan yararlanamayacak.

    insanlık tarihinin en insanlık dışı anlaşmalarından biri olan ab-türkiye anlaşmasını da es geçmemek gerekir. bu anlaşmayla türkiye’den canlarını tehlikeye atarak kaçmış insanlar zorla türkiye’ye geri yollanıyor ve türkiye göçmenler için bir hapishaneye dönüştürülüyor. karşılığında ise bir önceki başbakanın dediği gibi “kayseri pazarlığı” yürütülüyor. akp milletvekili burhan kuzu rahatlıkla, parayı ve tc vatandaşları için vizeyi alamazlarsa “yollarız mültecileri gelirler” diye yazabiliyor.

    insan hakları izleme örgütü’nün mayıs ayında yayınladığı rapora göre sınırdan geçmek isteyen mültecilere askerler tarafından ateş açılıyor, bunlar ölümle sonuçlanabiliyor.¹

    türkiye’deki sığınmacıların en büyük sorunu ise gerçek bir statüye değil “geçici koruma” isimli bir statüye sahip olmaları. türkiye, avrupa’dan gelenler dışında kimseye mültecilik hakkı tanımıyor. dolayısıyla ne suriyelilerin, ne de afganistan, ermenistan, iran, ırak gibi farklı ülkelerden gelen göçmenlerin mülteci olmaya hakları var.

    bu güvencesizliğin yarattığı ortamda hükümetler göçmenleri bir tür rehine gibi iç ve dış politikanın bir kozu olarak kullanıyor. örneğin herhangi bir ülke ermeni soykırımın tanıdığında devletin başındakiler “yollarız ermenileri ülkeden” diye ermenistanlı göçmenleri tehdit ediyor. aynı şekilde göçmenler tamamen yukarıdan dayatılan iskân politikalarına kurban ediliyor, yerleri hükümetin istekleri doğrultusunda değiştirilebiliyor. aynı zamanda bu güvencesizlik göçmenlerin ucuz işgücü olarak kayıtdışı olarak çalıştırılmasına yol açıyor. bu koşullarda yaşamak istemeyen pek çok göçmen, ege'nin, akdeniz'in sularında boğulma tehdidi yaşıyor.

    bütün bunlar göçmenlerin değil hükümetin ve devletin yol açtığı sorunlar ancak son günlerde daha açıkça gördüğümüz üzere muhalefetin bir kısmı suriyelileri hükümetin bir uzantısı, rasyonel davranışlarda bulunamayacak bir insan yığını ve daha beteri “terörist” olarak konumlandırarak hükümetle sorunlarını mülteciler üzerinden çözmeye çalışıyor.

    yukarıdan iskân politikası

    türkiye’de mültecilerle dayanışmak için çeşitli gösteriler yapıldı ancak pek çok ülke ile karşılaştırıldığında burada yapılan dayanışma gösterilerinin sayısı çok azdı. aylan kurdi’nin herkesi derinden etkileyen fotoğrafının yayınlanmasından sonra mültecilere dönük bir uyanış yaşanır gibi olduysa da suriyelilere dönük ırkçılığın yanında, bu ırkçılığa karşı çıkması gerekenlerin sesi çok cılız kaldı. suriyelilerin evleri yakılır, bazı mahallelerden kovulurken dayanışma gösterileri örgütlenmedi. hatta zaman zaman seçim dönemlerinde açıkça o gün sokakta olan tüm suriyelileri hedef hâline getirme tehlikesi taşıyan “suriyeliler oy veriyor” propagandası kendini solda tanımlayanlar tarafından da yapıldı.

    akp’nin alevi yerleşimlerine, özellikle de maraş’ın pazarcık ilçesindeki terolar köyü’ne ait meralara bir mülteci kampı yapma kararı almasından sonra kampa karşı gösteriler başladı. gerçekten ermeni soykırımından, rumların bu topraklardan sürülmesine kadar nüfus mühendisliği devletin temel politikalarından olagelmiştir. daha önce defalarca katliama maruz kalmış alevi halkının travmalarının tetiklenmesi ve ezilenlerin birbirlerine düşürülmesi belli ki hükümetin temel hedefiydi, ayrıca kamp inşaatı o bölgede yaşayanların meralarını ve yaşam alanlarını tarumar edecek. dolayısıyla tam da bu noktada aleviler ile mültecilerin yani ezilenlerin birliğini sağlayacak ve hükümetin politikasını teşhir edecek bir mücadele çizgisi mümkündü.

    solun ezici bir kısmı ise burada ezilenler arasında bağ kuran bir tavır sergileyemediği gibi kamp üzerine tartışmayı önce “nusra kampı istemiyoruz”, daha sonra ise “daiş kampı istemiyoruz” gibi mülteciler ile ışid-nusra gibi örgütleri ilişkilendiren, onları potansiyel ışid veya nusra üyeleri olarak kodlayan eylemler tüm ülke çapında yapıldı. oysa ımc tv’den canan yıldız’ın 29 haziran tarihli haberinde görüldüğü gibi maraş’ta yaşayan suriyeliler devlet tarafından oraya taşınmak isteniyor, suriyeliler ise kampa gitmek yerine merkezde kalmak istiyorlar.² haberde konuşan suriyelilerden biri “alevilerin sesini duyuyor musunuz?” sorusuna “birçok yürüyüş yaptılar, arazileri ellerinden alınıyor, suları ellerinden alınıyor” diye cevap veriyordu. devlet elbette suriyelilere ne istediklerini sormamıştı ancak aşağıdakileri temsil etme iddiasındaki solun da önemli bir kısmı bu sese kulak vermedi. mültecilere dayatılan iskân politikasının karşısında yapılması gereken mülteci haklarını, hareket serbestisini, savunmakken, basitçe suriyeliler ile ışid-nusra gibi örgütleri aynı potada eriten nefret söylemine yenik düşüldü.

    doğal görünen ırkçı argümanlar

    suriyelilere bakışta neredeyse doğal kabul edilen çeşitli ırkçı yanlar var. o kadar doğallaşmış durumda ki, bu argümanları kullanan kişiler buz gibi ırkçılık yapıyor olmalarına rağmen bunun farkında bile olmuyorlar.

    suriyeliler her söz konusu olduğunda ışid-nusra gibi örgütlerin adının telaffuz ediliyor oluşu bu ırkçılıkların en önemlilerinden biri. ışid ve nusra’nın suriye’de aktif örgütler olması buradaki insanların “savaşçı” olma ihtimalini arttırmıyor. pek çok yerde de belirtildiği gibi türkiye’deki suriyelilerin ezici çoğunluğu kadın ve çocuklardan oluşuyor. daha da önemlisi bu insanlar esad rejiminin bombalarından ve ışid-nusra gibi örgütlerin katliamlarından kaçarak türkiye’ye gelmiş insanlar. türkiye’de bombalı saldırılar düzenleyen ve ışid üyesi olduğu söylenenlerin ise çoğunluğu tc vatandaşı. üstelik ışid’e türkiye, ingiltere, fransa gibi pek çok ülkeden katılımlar olduğu biliniyor. dolayısıyla suriyeliler, herhangi birisinden daha fazla ışid üyesi olma potansiyeli taşımıyor. kaldı ki birilerini geldikleri ülkeden dolayı potansiyel suçlu ilan etmenin adalet ile açıklanabilir bir yanı yok.

    başka bir ırkçı önyargı ise sık sık tekrarlanan “akp’nin oy deposu” olacaklar sözlerinde gizli. yıllardır akp’nin aldığı oyu “makarna, kömür” veya “dinci gericilik” ile açıklamaya çalışan mantığın bir uzantısı gibi görünen bu mantık suriyelileri kendi içinde dinamizm ve farklılıklar taşıyan bir toplum olarak değil de, tek tip insanlar olarak kodluyor. kaldı ki dünyada genellikle mültecilerin, mülteci haklarını destekleyen sol partilere oy verdikleri bir sır değil. dolayısıyla mülteci haklarına, “oylarını akp’ye verecekler” gerekçesiyle karşı çıkmak, bir gün vatandaş olmaları hâlinde mültecilerden oy alamamayı garanti altına almak anlamına geliyor.

    bir de “ben de suriyelilere üzülüyorum ama biz daha kendi yurttaşımıza bakamıyoruz” argümanı var. sınırları doğal kabul eden, üstelik büyük bir yanılgıyla devleti kendi devleti zannedenler tarafından öne sürülen bu argümanın da bir karşılığı yok. bu ülkede yoksulluk göçmenlerle başlamadı, göçmenlerle de bitmeyecek. bu bakış açısının bir uzantısı olan klasik göçmen karşıtı argüman “işlerimizi çalıyorlar”. oysa göçmenlerin statü sahibi olmaması onları ucuz işçi olarak çalışmaya zorlarken genel olarak da emek gücünün değerini düşürüyor. yani göçmenler, bu ülkenin vatandaşlarıyla eşit hakka sahip olurlarsa bu, işçilerin hepsinin yararına olacak.

    kurtuluş yok tek başına

    sosyalistler, ülkelerin sınırlarını doğal oluşumlar olarak değil işçilerin ve ezilenlerin hapishanesi olarak görürler. sermaye istediği gibi seyahat edebilirken, bizlerin hareket serbestisi baştan bu sınırlar tarafından engellenmiştir. o sınırlar için kan dökülür, işçiler birbirine kırdırılır, “ulusal çıkar”, “milli gurur” adına ezenler ve ezilenler aynı potada eritilir. dolayısıyla isteyenin, istediği yerin vatandaşı olabilmesini savunmak, hele ki baskı ve zulümden kaçanlarla omuz omuza durmak sosyalistlerin temel görevidir. burada yaşayan buralıdır.

    bir de daha somut olarak yapabileceklerimiz var. her şeyden önce göçmenlerin üzerine heyula gibi çöken bu ırkçı havaya karşı göçmenler etrafında bir koruma kalkanı oluşturmalıyız. sokakta, işyerinde, okulda “mülteciler hoşgeldiniz” diyebilmeliyiz.

    yapılması gerekenler burada bitmiyor. tüm göçmenlerin mülteci statüsüne kavuşmasını talep etmek, ab ile anlaşmanın iptal edilmesini, buradan gitmek isteyenlere serbest geçiş hakkı tanınmasını, mültecilerin asimilasyoncu olmayan eğitim politikaları doğrultusunda eğitim alabilmelerinin önünün açılmasını savunmak. elbette burada kalmaya karar veren ve vatandaş olmak isteyenlerin de vatandaşlık alabilmelerini savunmak. bu, bir eşitlik talebidir, eşitliği sol savunur.

    son olarak hatırlatmak gerekir ki tüm bunları mültecilere bir şeyler bahşeder gibi değil, onlarla omuz omuza yapmamız gerekir. biz ne kadar rasyonel, bilgili, özne isek mülteciler de o kadar rasyonel, bilgili, özne… biz ne kadar insansak onlar da o kadar insan. bu ülkenin tüm ezilenlerinin kaderi beraber mücadele edebilme yeteneğine bağlı.

    hükümetin baskısına, yukarıdan iskân politikalarına karşı mı çıkmak istiyoruz? savaş politikalarına karşı mı çıkmak istiyoruz? ücretlerimizin yükselmesini, iş güvencemizi, taşeronluğun sona ermesini mi istiyoruz? daha fazla eşitlik, özgürlük, demokrasi mi istiyoruz?

    o zaman göçmenlerle, mültecilerle, sığınmacılarla omuz omuza vereceğiz.

    nazilerin iktidarı sebebiyle ülkesi almanya’yı terk edip mülteci olmak zorunda kalan bertolt brecht’in yıllar önceki sözleri mültecilerle omuz omuza ırkçılığa ve kapitalizme karşı mücadelemizde bize yol göstermeli:

    “seni köleler kurtaracak kurtaracaksa

    ya hep beraber ya da hiçbirimiz

    kurtulmak yok tek başına yumruktan ve zincirden

    ya hep beraber ya da hiçbirimiz”

    http://marksist.org/…cilik-de-vatandaslik-da-haktir
  • arkadaş demiş ak slogan. bitti.
  • fonetik değildir
  • multecilik suriyeli siginmaci gocmenlerin tumu icin haktir. vatandaslik 5 yil burada yasayip buraya uyum saglayan, turkce konusabilenler icin haktir. yasada bir de guzel ahlak maddesi var ama nasil olculuyor bilemedim.

    buna ek olarak vatandaslik, suriyelilerin burada dogan cocuklari icin de hak olsa gerektir. bizim ilgili yasa maddesi burada dogan cocuklardan ana babasi uzerinden baska ulke vatandasligina sahip olamayan diye kisitliyor. suriyelilerin cocuklarinin suriye vatandasligi durumunu olanaksiz kabul edip burada dogan tum cocuklar turk vatandasi yapilabilir.
  • 21. yüzyılda hala ciddiye alınan dsip'li liberallerin lafı. bunları tanımasak, suriye'deki savaşta cihatçıları desteklediklerini bilmesek "oo ne güzelmiş" diyeceğiz. kardeş sen "oo devrim" ayağına ışid kırması öso'lu yamyamları desteklemedin mi? her sikim devrim diyene tuzla koşuyorsun. sana mı kaldı böyle şeyleri savunmak?

    son 7-8 yılda utanmadan sıkılmadan insanlık düşmanlığı adına her bir siki yemiş dsip'lilerin göz boyama şeyi. sen akp desteklemiş adamsın ne konuşuyorsun burada?
  • "yıllardır akp’nin aldığı oyu “makarna, kömür” veya “dinci gericilik” ile açıklamaya çalışan mantığın bir uzantısı gibi görünen bu mantık suriyelileri kendi içinde dinamizm ve farklılıklar taşıyan bir toplum olarak değil de, tek tip insanlar olarak kodluyor. kaldı ki dünyada genellikle mültecilerin, mülteci haklarını destekleyen sol partilere oy verdikleri bir sır değil."

    gülsem mi ağlasam mı bilemedim böyle bir analize. pembe gözlüklerini çıkarmak istemeyenler için sıradaki şarkımız osman baydemir'den geliyor.
hesabın var mı? giriş yap