• şerefsizlerin hakkettiği durum. sen ilk önce bağlı oldugun devletin istiklal marşını kabul etmiyorsun. sonra terörden şikayet ediyorsun. bunları adam yerine koyup oy veren ey öküzler daha ne kadar özgür olmak istiyorsunuz.
  • teröristten kürt halkının, terörden işid adlı islamcı teröristlerin, coğrafyadan ortadoğunun kastedildiği başlık.
    malum, ülkemizin tüm güney sınırları boyunca hem ırak hem suriyede akıl almaz vahşet uygulamalarıyla ortalığı hallaç pamuğu gibi atan işid terörü kol geziyor. ideolojileri islamın saf, su katılmamış hali olan selefilik. " gerçek islam bu değil" cileri bir kenara alalım. şimdilik tartışacağımız şey bu değil.
    işidin hızlı ve herkesi şok eden yükselişi tüm bölge halklarını dehşete düşürdü. saldıkları korkuya rağmen aldıkları dinsel referanslarından dolayı bölgenin sünni araplar'ı arasında belli bir sosyolojik tabanları olduğu aşikar. zira sünni araplar arasında seküler damar çok zayıf. seküler damarın temsilcilerinden en büyüğü olan baas ideolojisi yıllar boyu her iki ülkeyi yönetmesine rağmen, batılı değerleri temsil ettiği düşünüldüğünden, yabanci bir ideoloji olarak görüldü. halk içinde tabanı yok. asker ve bürokrat sınıfın ideolojisi olarak kaldı sadece. bu damar ironik olarak, amerika sayesinde önce ırak'ta hadım edildi, şimdi de suriye'de cenaze namazı kılınıp gömülmeye çalışılıyor.
    bölgenin diğer unsurları olan hristiyan, süryani, ermeni, ezidi, şii, türkmen, keldani vs. azınlıklar, zayif halka olduklarından işid terörünün ilk kurbanları oldular haliyle. bu halkların bölgeden sürülmeleri ve hem mallarının hem kadınlarının işidin terliksi hayvanlarına ve onlarin müttefikleri olan sünni arap aşiretlerine ganimet babında peşkeş çekilmeleri sürecini korkulu gözlerle izledik.
    hristiyanlar can havliyle kaçarken, süryaniler ve ezildiler dağlarda, çöllerde yabani hayvanlar gibi avlanırken, türkmen köyleri kasabaları talan edilirken kimsenin sesi çıkmadı. ağzı salyalı, ırkçılıktan aptallaşmış yurdum faşistleri komikli esprili entryler girmedi pek. ölen süryani veya ezidiyse eğer önemli değildi. lafı bile edilmezdi. ama ölenler, tecavüze uğrayanlar kürtse eğer, hemen şenlik ateşleri yakılıp, " oh içimizin yağları eridi" tarzı yavşaklıklara başlanılabilirdi. karşı çıkanlar ve telin edenler ise, "terör seviciliği yapmak"la suçlanıp, " ya türkmenler ölürken nerdeydiniz" diye taciz edilerek susturulmaya çalışıldı. kaldi ki, süryani, ezidi ve türkmenlerin yardımına da yine bölgedeki kürt gruplar koşmuştu ilk olarak.
    ne zamanki daha kuzeydeki kürt bölgeleri işidin hedefi oldu, o zaman bizim burdaki tek hücreli organizmalar, kadim ırkçı refleksleri
    gereği kürtlere olan nefret ve kinlerini kusmaya başladılar. hemen, sınırın öte yanında her türlü vahşeti uygulayan terliksi hayvanların yanında saf tuttular. zira diğer halkların aksine kürtler daha örgütlü bir şekilde direniyor, köylerini kasabalarını bu barbar çetelerine karşı savunmaya çalışıyorlardı.
    nihayetinde bölgede yaşayan kürtlerin terörden, yani işidden şikayet etmeye, direnmeye, kendini savunmaya hakkı yoktu. kürtlerin bu mücadeleci tavrını ve azmini gördükçe deliye dönüyordu bizim aptallaştırılmış, özgür bilinci kof propagandalarla yıllarca tecavüze uğramış milliyetçimiz.
    çünkü ona, bir kürdün ayağına bir taş değse, o kürt papua ve yeni gine'de yaşıyor olsa bile, sevinmesi gerektiği öğretilmişti.
    biz ise, böyle binlerce salağın yaşadığı bu memleketin vatandaşı olmakla sınanıyorduk.
hesabın var mı? giriş yap