• 2006 yılında çıkacak olan kalmah albümünün ismi. yardıra yardıra bekliyoruz.*

    track listi;

    01. defeat
    02. bitter metallic side
    03. time takes us all
    04. to the gallows
    05. svieri doroga
    06. the black waltz
    07. with terminal intensity
    08. man of the king
    09. the groan of wind
    10. mindrust
    11. one from the stands
  • kalmah'ın hep benzetildikleri ve kıyaslandıkları children of bodom'un son albümler itibariyle adeta eline verdiği albümdür.
  • sık sık karşılaştırıldıkları children of bodom ve northerın son albümlerine kıyasla melodik altyapı itibariyle bastıkları fikrinin altına imzamı atarak başlıyorum..kalmah kötü bir albüm yapmadı henüz ama kalmahın debut albümü olan swamplordu üçüncü denemesinde de alt edemediğini belirtmek istiyorum..fakat bu sefer albüm hakkında çok daha ciddi sorunlarım var...

    kalmah hakkında baştan sona genel bir fikrim var olmuştu hep..neden bu derece melodi manyağı bir grubun bu kadar yeteneksiz ve bir o kadar basiretsiz bir vokalle boka dönüştüğü..ilk üç albüm boyunca şikayetçi olduğum tek şey vokaller olmuştu..the black waltz çıkmadan önce vokallerde eski tarzlarını değiştirdiklerini duymam beni yeterince heyecanlandırmaya yetmişti bile..tabi bu heyecan albümü playliste alıp dinlemeye başladığım ana kadar sürdü..ilk dakikasında çılgına döndüm..umutlarım suya düştü..öyle ki eski vokal stilleri bile kendini herşeye rağmen dinletebilirken ve alışılabilirken the black waltzun vokal kayıtları dayanılamayacak kadar berbattı..arka planda çalan güzelim melodiler,aşmış sololar nasıl oluyor da böyle ateşe veriliyordu..northerı bu derece etkileyici ve dinlenebilir kılan petri lindroos vokalleri norther albümlerini dahi kalmaha tercih etmeme sebebiyet verecek ise eğer,bu northerın daha iyi müzik yaptığı anlamına gelmiyor..norther kendini tekrarlamaktan artık gına getirmiş durumdayken,geçenlerde release ettiği till death unites us ile iyice ortalamalara düşmüş durumda zaten..children of bodom düşüşünü sürdürürken tamamen kabuk değiştirdiğini bize kabullendirdiği are you dead yet isimli son albümünde alexi laihonun neden bir metal tanrısı olduğunu sadece vokal yeteneği aracılığıyla bile hala kafamıza vurmaya devam ederken,kalmahın yaptığı bu negatif değişim neye işaret olabilir..kendi alanlarında kült olmayı,başkaları ile kıyaslanmamayı sağlamak amacıyla bu fikirlerini,diğerlerine benzemeyen hatta grinde yaklaşan bir vokalle mi desteklemek istediler acaba..her ne kadar norther da son albümünde vokal konusunda düşüşe geçmişse de yine sözkonusu albümden die i,children of bodom un son albümünden punch me i bleedi defalarca dinlerim..ama the black waltzdan bu sayıda dinleyebileceğim parça olacağını zannetmiyorum..ilk etapta sözkonusu albümlerden çok daha fazla sayıda başarılı parçaları gözüme - mindrust ve man of the king en bariz örnekler - çarpmış olsa da...

    the black waltz bir çuval incirdir..vokal ile boka dönüşen..yazık gerçekten yazık...
  • vokal'in çok da berbat olduğunu düşünmediğim albümdür. önceki kalmah albümlerindeki vokali tercih ederim bu vokale, o konuda şüphe yok. ancak "death metal" vokali olarak yeterli görüyorum. son dönemde bir çok grupta yaygın görülen brutal-clean arası vokaller'den sonra bu tarza alışmak zor olabilir başta. tabi bunların hepsi imho.

    albümün geneli için, bence kalmah'ın kendini aştığı albüm olmuştur. eski kalmah'ı bir kaç kat yukarıya çıkarıp şahane bir albüm yapmışlar. umarım bu albümle hakettikleri değeri görmeye başlarlar.
  • fena halde gaz yeni kalmah albümü...her zamanki gibi melodi manyağı harkulade güzel rifflerle dolu bir albüm kotarmışlar ayrıca vokallere çokda gıcık olmadım ama nevi şahsıma münhasır fikrim eski halinin daha iyi olduğudur. geriye kaldı bir tek eternal tears of sorrow bakalım onlardanda bu kalibrede bir şey ummaktayız istemekteyiz ailecek...
  • albumle ayni isme sahip, harika gitar melodileri barindiran sarki. sirf bunu dinleyerek bile albumun geneli hakkinda az cok fikir sahibi olabiliyoruz. yine bomba melodiler iceren bu albumun basarili sarkilarindan bir digeri icin de the groan of wind'i dinleyiniz.
  • kalmah dördüncü albümünü nihayet çıkardı. grup albümleri arasındaki süreyi git gide uzatıyor nedense. “swamplord” ile “they will return” arasında bir, “they will return” ile “swampsong” arasında iki yıl vardı. “the black waltz” ise “swampsong”dan üç yıl sonra kulaklarımızda. umarım beşinci albüm için 2010’u beklemek zorunda kalmayız. aslında kalmamamız da gerekir. neden? çünkü kalmah iyi bir grup. satması, turnelere çıkması ve bu sayede de daha aktif olması gereken bir grup. ama nedense dördüncü albümleri olmasına rağmen az da olsa bir underground havası var grubun üzerinde. internet siteleri bile çok az güncelleniyor ve açıkçası pek bir işe yaramıyor.

    elimizdeki bu albüm tüm bunları tersine çevirebilecek mi gelin bakalım. öncelikle kalmah’ı bilmeyenler olabilir düşüncesiyle biraz grubun müziğinden bahsedelim. grup temel olarak oldukça melodik bir death metal yapıyor. finlandiyalı gruplara özgü o soğukluğu her zaman bünyesinde barındıran kalmah, kanımca bu albümde son derece iyi bir iş çıkarmış. her ne kadar grubun şu ana kadar yazdığı en iyi şarkıların “heroes to us” ve “hades” olduğunu düşünsem de, bu albümde de en iyiler arasına girebilecek parçalar var.

    önceki kalmah’a göre dikkat çeken en temel unsur vokaller. herkesin zevki farklıdır tabii ki ama ben yeni vokalleri son derece başarılı ve kalmah müziğine uygun buldum. belki bilen vardır, kanımca gelmiş geçmiş en başarılı melodik death metal albümlerinden “as night conquers day”i (melodik death metal seviyorsanız ne yapın edin dinleyin derim. benden başka bilen tek bir kişi bile duymadım ama her anıyla kusursuz bir albümdür) yapan ve ardından dağılan danimarkalı grup autumn leaves’in vokallerine oldukça benzeyen bir brutal vokal tarzı olan vokalist, oldukça iyi bir iş çıkarmış. kalmah’a böyle gür brutal vokalin daha çok yakıştığını düşünüyorum. o grubu bilen pek kimse olmayacağını düşünerek, az biraz dan swanö ile paul kuhr (november’s doom) arası olduğunu söyleyebilirim. sonuç olarak çok iyi olmuş bu değişim.

    albüm tuhaf bir giriş riff’i olan “defeat”le açılıyor ve kalmah’ı benzerlerinden ayıran yoğun blast beat kullanımıyla hemen karşılaşıyoruz. verse’lerden önceki bölümlerde gitar ve klavyenin alakasız melodileri aynı anda çalmaları oldukça hoş olmuş. bildiğimiz kalmah melodileriyle dolu iyi bir açılış parçası. “bitter metallic side” bence ilk şarkıdan daha iyi ve kişilikli bir şarkı. özellikle nakarattaki klavye desteği ile son derece vurucu bir hal almış. vokalistin bu şarkıda daha scream vokaller denediğini de görüyoruz. her ne kadar grupta iyi gitaristler olsa ve oldukça zor sololar bulunsa da, solo harici bölümlerde grubun daha zor icra edilen riff’ler yazması gerektiğini düşünüyorum. kalmah iyi bir grup ve müziklerini az da olsa zorlaştırarak biraz daha öne çıkabilirler kanısındayım.

    bir sonraki “time takes us all” ve ardından gelen “to the gallows” da oldukça iyi parçalar. beşinci sırada “svieri doroga” adlı kısacık ama çok güzel bir akustik pasaj var. keşke daha uzun olsaydı demeye kalmadan bir sonraki şarkı “the black waltz” birden giriyor ve albümün sandığımızdan daha fazla hit barındırdığını anlıyoruz. bu şarkının orta tempoda devam eden verse bölümünün nakarat sonrasında çift kros ve ikinci gitarla desteklenmesi güzel olmuş. klavye takviyesinin de bu parçada oldukça öne çıktığını görüyoruz.

    albümün yarısı bitti bile ve şimdilik her şarkıda bir şeyler bulabilmek mümkün.

    bir sonraki “with terminal intensity”, dikkatli kulakların aşina olduğu bir şekilde başlıyor. bu şarkının ilk otuz saniyesindeki yapı, “heroes to us” şarkısının ilk kırk saniyesi ile tam olarak aynı. ikisi de önce dur kalklar yaparak önlerindeki melodiyi destekleyen gitarlarla başlıyor, ardında da davulun ritme geçmesiyle bir sonraki riff’e geçiş yapıyorlar. sırayla dinleyin, göreceksiniz. bu şarkı da özellikle 2.39-3.25 arasındaki solo şenliğiyle öne çıkıyor; yine de kendinden önceki şarkılara göre nispeten biraz daha sıradan diye düşünüyorum. “man of the king” önceki şarkıların soğukluğundan kurtulup daha bir coşalım çarpışalım havasında. 0.44’te giren riff albümün en iyilerinden.

    “the groan of wind”i özellikle 0.26’da giren ve ilk dönem in flames’i hatırlatan melodisi ile sevdim. bu melodi arkasından gelen ve şarkı boyunca etkin olan melodilerden, grubun fin olduğu zaten gün gibi ortaya çıkıyor. bu şarkıdaki melodiler yerel sazlarla çalınsa eminim bir fin halk türküsü oluşturulabilir. “mindrust”, az evvel bahsettiğim çok basit riff’lerden biriyle açılıyor ancak grup melodi konusunda gerçekten yetenekli olduğundan bu durum da ister istemez ikinci plana atılıyor. bu şarkıda da kükreyen vokali oldukça beğendiğimi belirteyim.

    son şarkı “one from the stands” öyle bir basla başlıyor ki, akabinde girecek olan gitar melodisini tam olarak tahmin edebiliyorsunuz. bu şarkının en güzel yeri de 0.59’da giren ve giriş melodisinin üst tellerden çalındığı kısım.

    genel bir yorum yapacak olursam, albümün ilk yarısının ikinci yarıya oranla az da olsa üstün olduğunu düşünüyorum. kanımca 1., 2., 3., 5., 6., 8. ve 11. şarkılar albümün en iyileri.

    her ne kadar ne zaman ne olacağı belli olan ve tahmin edilebilir bir müzik yapsa da, kalmah işini iyi yapan bir grup. amaç melodik bir death metal yapmak mı? evet. kalmah bunu hakkıyla yapıyor mu? türün diğer gruplarını da düşünürsek, evet. o zaman şikayet edilecek bir durum yok. dediğim gibi tek sıkıntım, sololarından enstrumanlarına hakim oldukları belli olan gitaristlerin riff konusunda da dinleyiciyi biraz daha zorlayan, kalıpların dışına çıkan riff’ler yazmaları gerektiğine dair düşüncem. onun dışında bu tür için her şey olması gerektiği gibi.

    bence grubun şimdiye kadarki en iyi albümü olabilme potansiyeline sahip bir albüm “the black waltz”. en azından “swampsong” sonrası geriye atılan bir adım olmadığı kesin. bu yılın beklediğim albümlerinden biriydi ve hayal kırıklığına uğramadığım için de mutluyum.

    bakın bir kalmah yazısı yazdım ve hiç children of bodom adı geçm.. ayy... yine olmadı.
  • albüme adını veren parçanın sözleri:

    and she walks her way so treatled
    leads away from the bless she´s earned
    gone away the meaning
    before the day against the morning
    down the path of the blind souls she walks
    through the dreams of mystery
    tryin´ to reach the touch of human
    finds the way to the secret lands

    calling is guiding
    dazzling her instincts

    hymn of temptation keeps calling makes her to believe the dream
    she wants to lay to rest
    and to take away her veil
    soon will feel the touch of the taker and will see the eyes of the caller
    can´t resist the feeling
    hand in hand they will fall into sleep

    dancing with me
    forever the black waltz
  • dünyanın en kötü brutal vokalinin yapıldığı albüm.
  • tüm kalmah şarkıları bir yana black waltz bir yana diyerekten ayırabileceğiniz kadar muhteşem bir parça.
hesabın var mı? giriş yap