• sadece benim hissettiğimi sanmıyorum. bu akşam milli takımımız euro 2020 turnuvası ilk maçına çıkacak. rakip italya. maçın başlamasına saatler kalmış ama inanın gram heyacan, merak hisstemiyorum. ben ki futbol hastası, üç büyük takımın haricindeki maçları bile izleyen, keyif alan biri olarak söylüyorum. çokta politik biri değilim de aslında.
    ama memleketin son haline baktıkça, güzel memleketimin son haline baktıkça içim acıyor. maç izleyesim gelmiyor. koca ülke artık bir sınır içinde yaşayan insan topluluğu oldu sanki. çok üzgünüm çok.
    sahi, ne olacak bu memleketin hali?
    edit: uwww. bende bir hareketlenme oldu baby.
  • nedeni futbolun sadece futbol olmaması, spor baronları, siyaset, iş insanı ve leş yayıncı kuruluşlar arasında dönen rant olan durum. siz takılın kendi kendinize.
  • zerre umrumda değil, kaldı ki kulüp üyeliğine tonla para verdik zamanında,

    ama gelinen noktada italya yı bile burdan öğreniyorum,

    ülkenin geneli bu durumda,

    hem futbol kalmadı, hem insanların çok ciddi birincil odak sorunları var, 3 - 5 genç milyonlar cukkalayıp mağlup olunca ona da mı biz üzülelim aq
  • görüyorum ve arttırıyorum. sadece milli maç değil genel olarak futbol heyecanlandırmıyor artık. eskiden sadece tuttuğum takımın değil rakip takımın maçlarını bile kaçırmazdım. puan kaybetmelerini falan beklerdim. son birkaç senede ülkenin durumu o kadar moral bozucu ki galatasarayın kazandığı son 2 şampiyona bile adamakıllı sevinemedim.
  • milli takım avrupa şampiyonu olsa bile, ülkedeki adaletsizlikler, gelir dağılımındaki uçurum ve yandaş medyanın varlığı ortadan kalkmayacak. insanda milli takım heyecanı mı kalır. şampiyon olsalar bile, en kral primleri cebine indirenler futbolcular olacak. millet gene ağır vergiler ve zamlar eşliğinde, hayatta kalma ve ev geçindirme derdiyle baş başa kalacak.

    2002 yılından sonra hiçbir şey eskisi olmadı. en güzel birliktelik 2002 dünya kupası zamanıydı. sonraki yıllarda ülkeye olanlar oldu.
  • (bkz: #124436674)

    tam desteklememe de demeyelim aslında akşam maçı izlerken yine heyecanlanacağım muhtemelen ama eskisi kadar kuvvetli bağ olmaması durumu var, sebebi de artık milli takımın bile siyasi malzeme olarak kullanılması.

    cumhurbaşkanı maçı izlemek için italya'ya gitmiş, olur da akşam kazanırsak, maç sonu keyifle yorum dinlemek istediğinizde ya da herhangi başka bir haber kanalını açtığınızda göreceğimiz tek şey cumhurbaşkanının soyunma odasına inmesi, oyuncuları tebrik etmesi, ülkemizi kutlaması, onun verdiği mesajlar, yok şenol güneş'e ne dedi, oyuncularla nasıl şakalaştı, yani göreceğimiz olay bu.

    bu milli takımın da önüne geçiyor, son kazanılan maçları hatırlayın, bir anda tek konuşulan cumhurbaşkanın tebrik telefonu oluyor, bu kadar içine girmeye gerek var mı? hadi girdin, her ülkenin başındaki insanlar sonuçta maçı da izliyor, milli takımlarını da destekliyor ama kazanılan maç sonrası oyuncuları tebrik etti diye tüm kanallarında son dakika haberi girilip, tekrar tekrar tebrik konuşması gösteriliyor mu?

    işte bu beni milli takıma tam bağlayamama sebebi, eskiden böyle değildi, bu kadar değildi, umarım milli takım başarılı oldukça daha çok siyasi malzeme olarak kullanılmaz ve tüm ülkede birleştirici etki yapar.
  • milli takımımız maçı kazansa bile bunun akp'nin başarısıymış gibi lanse edileceğini, mevcut iktidar için siyasi malzeme olarak kullanılacağını bildiğimden eskisi gibi heyecan hissetmiyorum.
  • dunyanin genelinde olan seydir. futbol izlenirligi dususte olan bir spor eglence araci olmaya basladi artik. siyasi, ticari, insan aliskanliklarinin degismesi vs bircok dalda nedenleri yazilacak bir konu o da. adamlar z kusagina futbolu nasil sevdirsek diye gotunu yirtiyor ama boyle giderse basini alacaklar gibi.
  • umrumda degil milli takım umrumda değil

    bir galibiyet olsa zaten şahsım ve mafya ekibi kutlama yapacak

    benim milli takımım değil benim ülkem değil beni temsil etmiyorlar kara parayı hırsızlığı dolandırıcılığı kaçakçılılığı temsil ediyorlar

    artık utanıyorum bu ülke vatandaşı olmaktan utanıyorum
  • euro 2000 ve 2002 dünya kupası'nı görmüş yaşamış biri olarak benim de hissettiğim durumdur.

    hele 2002'de maç günleri hayat tamamen duruyordu. maçlar zaten sabah-öğlen saatlerindeydi ve maç sonrası sevinçler filan derken tüm gün bütün ülke milli maçla yatıp kalkıyorduk. öylesini bir daha asla görmedim. göreceğimi de sanmıyorum. zaten 2002'den sonra çok az iyi şey oldu.

    euro 2008'de son defa heyecanlandık ve bitti sanki.
hesabın var mı? giriş yap