hesabın var mı? giriş yap

  • açılın kaptanım. hiç muz taşımadım ancak ekvadordan gelen muz 1 haftada falan gelmez. 20 gün rahat sürer. o muzlar da yemyeşilken koparılır ve yüklenir. senin evine girene kadar geçen süreyi de ele alırsak minimum 25 gün önce koparılmış muzu yersin.

    afrikaya gittiğimiz zaman orada gemiye yanaşan kayıklardan meyve sebze satan yerlilerden alışveriş yapardık. yeşil olan muzu hızlı tüketmek istiyorsan güneşe koyarsın. max 1 haftaya olgunlaşırdı. gemide gelirken muz güneşi pek görmez ancak ülkeye giriş yaptıktan sonra dağıtım yerlerinde ne kadar güneşte beklediği soru işareti. ayrıca bide bunun marketlerde bekleme süresi var. yani evine gelen muz büyük ihtimalle fazla güneşte bekledi gemiden ayrıldıktan sonraki bir durakta. bu durak genellikle market olur.

    edit: ayrıca muzu buzdolabına koyarsan beneklenme yapar. yine hızlı tüketmen gerekir. eğer muz tam olgunlaşmamışsa ve hemen tüketmeyeceksen poşetinin ağzını güzelce bağla, havasını al ve oda sıcaklığında güneş görmeyen bir yere koy. uzun süre dayanır.

  • ege (5 yaş) anneannesinin evinin bahçesine tohum ekiyor.

    anneanne: al bakalım ege, bu mısırları toprağa yerleştir, büyüyünce ben ektim dersin.
    ege: vay canına hayatımda ilk defa bir şey ekiyorum!
    anneanne: afferin sana çok güzel ektin, şimdi de şu karpuz çekirdeklerini ek bakalım.
    ege: vay canına, hayatımda ilk defa ikinci bir şey ektim!

  • ben açıkçası nabza göre yapıyorum bunu, kişiye göre. adamın akbili isteme şekline göre. genç bi çocuksa, kibarsa para almıyorum, yaşlılardan da almıyorum, babama benzeyenlerden de almıyorum, trakyalı'ysa almıyorum, hamileyse almıyorum. sonra soruyorum en son, "akp'li misin?" diyorum.

    cevabı "evet" ise, parasını alıyorum. hem akp'li hem babama benziyorsa yarı parasını alıyorum, hem yaşlı hem akp'li ise parasını alıp, yol vermiyorum.

    genç ve jastin bieber dinliyorsa, kafasına kornişle vuruyorum.

  • öncelikle; (bkz: #30296870)

    lise 2'de babamı kaybettim.

    babam çok okurdu ve okuduklarını mutlaka bana verirdi okumam için, okumazdım, havaiydim. belki de ergenlik diyelim. halbuki orta2'ye kadar birçok klasiği bitirmiş, sayısız kitap okumuştum. ama artık okumuyordum.

    tam bir şımarık, liseli ergen tavırlarında, tüm hayatım eğlence üzerine kurulmuşken babamı kaybettim. 17 yaşındayım.

    bir iki sene sonra eşyaları toplarken babamın bana okumam için verdiği kitaplardan biri dikkatimi çekti. kitabın adı "başarılı olmak bir tercihtir" idi.

    kitabın kapağına babamın el yazısıyla şunları yazmış olduğunu gördüm;

    "tanrı'nın insana ilk emri oku! babanın senden ricası lütfen oku!"

    kapağı açtığımda gene el yazısı ile şöyle yazmıştı;

    "sevgili oğlum,

    öncelikle şunu hiçbir zaman aklından çıkarma,

    sana en çok kızdığım zaman da, en çok takdir ettigim zaman da aynı şiddette seviyorum.

    teknoloji bir çok bilgiyi sana bir anda sunuyor. belki bu yüzden okumaya gereksinim duymuyorsun.

    ama onların sana duygu yükleme şansı yok. dolayısıyla okuma senin için bir ihtiyaçtır.

    ancak böylece sen de bir makina olmaktan kurtulursun.

    lütfen beni anla, seni sevdiğimi anla, seni yarına hazırladığımı gor.

    arkadaşın baban."

  • sonra sokakta şiddet gören kadın gördüğünde neden tereddüt ediyorsun diye erkekleri suçluyorlar. çoğu bunu kendi rızasıyla hiçbir baskı olmadan seçiyor. yeminle şaka gibi ama değil.

  • italyadan bir anı. baya yaşlı bir amca trende uzun süre baktıktan sonra dayanamadı:

    - sen türksün değil mi?
    + evet.
    - hala kılıç tasiyor musunuz yaniniz da?
    + fethetmeye gelmedim amca, gezip gidicem ben...

  • liyakata, yeterliliğe göre değil il, ilçe başkanlarıyla akrabalık derecesine göre işe alır, beline bekçi diye silah takarsanız bu hadiseler elbette şaşırtmayacaktır.