hesabın var mı? giriş yap

  • tasarımının mucidi fredric baur, eseri ile o kadar gurur duymuştur ki çocuklarına, öldüğünde pringles kutusu içinde gömülmek istediğini belirtmiştir. 89 yaşında öldüğünde, gerçekten de kremasyon sonrası külleri krematoryuma giderken satın alınan pringles original kutusuna konmuş ve o şekilde gömülmüştür. görsel

    baur'un 49 yaşındaki en büyük oğlu larry, time'a verdiği röportajda şunları söylemiştir: "babam 1980'lerde pringles kutusu içinde gömülme fikrini ilk ortaya attığında, buna güldüm. ancak daha sonra ciddi olduğunu hemen anladım. pringles kutusu planı aile içinde şakalaşırken kullanıldı ancak kimse bu kararı sorgulamadı."

    böylece frederic baur, alzheimer ile savaşı sonrası öldüğünde, larry ve kardeşleri, cenaze evine giderken bir kutu pringles için markette durdular. baur, kardeşleriyle hangi aromalı olanı kullanacaklarını tartıştıklarını ve kendisinin orijinal olanı kullanmaları gerektiğini belirtmiştir.

    pringles'ın bugün kullanılan kutusu ilk olarak piyasa çıktığında çok da beğenilmemiştir. tek tip, aynı şekil ve boyuttaki cipsler 1960'ların bireyselcilik akımına uymamıştır. patates cipsi yemenin eğlencesi içerisinden zevkinize göre büyükleri ya da küçüklerini ayırmak, farklı boyut ve şekillerdeki cipsleri bir şeylere benzetmek gibi şeylerdi.

    tüketicinin bu tek tip ve şekildeki cipsleri benimsemesi uzun yıllar aldı ancak fredric baur'un bulduğu bu şekil atıştırmalık yiyecek sektöründe bir devrimdi.

    fredric baur, organik kimyada doktora derecine sahip olmasına ve deniz kuvvetlerinde uçuş fizyolojisi alanında görev yapmasına rağmen en başarılı işini pringles ile çıkarmıştır.

    ayrıca kariyerinin bir döneminde microsoft'un 2000-2014 yılları arasında ceo'luğunu yapan steve ballmer'ın da bulunduğu bir ekip ile kurutulmuş ve süt eklenerek tüketilen bir dondurma da tasarlamıştır. ancak başarısı bu ürün değil pringles için tasarladığı kutular olmuştur.

    baur'un pringles tasarımı süpermarket ürünlerinin ambalajında bir yenilik akımına ilham kaynağı olmuştur. başlattığı akım piramit şekilli toblerone'un, çubuk şeklinde satılan peynirlerin ve donutların ortasındaki deliğin açılması sırasında çıkan ürün ile oluşturulan munchkins'in (donut topu) yaratılmasına neden olmuştur.

    görsel görsel görsel

    kaynak

  • ben küçük bir çoçukken şehrimizde muz esnafı vardı.

    evet, yanlış duymadınız, muz esnafı.

    bir kişi dükkan kiralar ve orada yalnızca muz satardı. ara sırada bazılarının kivi de sattığı olurdu.

    tıpkı manav gibi, ama yalnızca muz satılırdı.

    o zamanlar muz, kivi falan şimdinin ejder meyvesi, pitahaya denilen nebatatlarından bile daha pahalıydı...

    bu entriyi neden mi yazdım ? öylesine, eski günler aklıma geldi.

    kriz zamanlarıydı o zamanlar. her şey pahalıydı. ama yine de mutluyduk.

    şimdiye bakıyorum; yine her şey pahalı. hem de ateş pahası. dahası, bugün mutlu da değilim.

    ben yeni türkiye'yi hiç sevmedim sözlük. hiç mi hiç sevmedim hem de.

  • bu pazar yaptığım eylem. dünya tatlısı bir sözlük yazarı ile tanıştım. hatta enteresandır birbirimizi neredeyse hiç görmeden tanıdık, tanıştık sıcak bir cay içtik aynı sıcaklıkta bir sohbet ettik.

    bu ilk değil aslında, gerçek hayatta görüşmeye devam ettiğim bir sürü dostum oldu. hatta geçen sene evde kızılca kıyamet kopup ben pılımı pırtımı toplayıp evi terkettiğimde, bu dostlarımdan biri öğrenir öğrenmez "ev bomboş duruyor, anahtar komşuda al, gir istediğin kadar kal" diyen jet hızında bir mesaj çekti taa londra'dan.

    bir başkası avukat dedi istediğin an. bir başkası iş dedi hatta "düşünüyorum, ne yapabilirsin diye 3 gündür, istersen buraya gel" dedi. tabi ki istisnalar vardır ama insanlar her yerde tanışıyorlar her yerde arkadaş, dost, sevgili olabiliyorlar. iyi insanlarla, kötü insanlarla karşılaşma ihtimali her yerde var. bu ihtimal galiba sizin ne aradığınızla da alakalı.

    sonuç olarak şu ana kadar, gerçek hayatta karşılaşıp, dost olduğunu zannetiğim kadar zarar görmedim henüz hiç birinden. demek ki o kadar da kötü bir şey değil.

  • özellikle parasal rakamları gördükten sonra yaşadığım yerden şüphe ettiren yazıdır. günlük ortalama 200 euro nedir ya ne yapıyorsun sen her gün barda şişe mi açıyorsun. ortalama 120 kron nedir şehir içi ulaşım için, 20 krona metroya biniyorum ben stockholm'de.

    edit: yazarın isveç'te yaşadığına zerre kadar inanmıyorum. aklı sıra kanada'ya göç eden bir çiftin veda yazısı'na kontra yaparak debeye girecek çakal, yermiyiz bunları.

    edit 2: yazarın türkiye'de yaşadığının kanıtları kendi entrylerinden

    (bkz: #57756521)
    (bkz: #56927064)
    (bkz: #55637208)
    (bkz: #56617768)

  • canını yediğimdir. halihazırda evli olduğum güzelliktir.

    akşama kadar evdeki 2.5 yaşındaki fırlamanın peşinde koşmaktan yemek yapamamıştır.
    yapar bi menemen, çayımızı demleriz, evladımız menemene "memmeniç" diyerek ekmeğini bandırırken oturup onu seyrederiz.

    "menemen yaparım yanına da çay demleriz diyen kadın" cümlesinin öznesi menemen değil, kadındır.
    eğer o kadınla mutluysanız, yemekte ne var diye sormazsınız bile.

  • bana balık verme, balık tutmayı öğret... (çin atasözü)

    bana balık ver, rakıyı tazele, buz da bitmiş... (türk atasözü)