kendi kalesine gol atan kaleci

en iyi arkadaşı son kez görmek

zamanın durduğunu hissettiğiniz andır. sürekli okula gidip gelirken birlikte beklenen otobüs durağında son kez beklediğini bilmektir. “yarın kaçta buluşuyoruz”, “yaa ilk derse girmeyelim” denmeyeceğinin, denemeyeceğinin bilindiğini bilmektir, artık ne “yarın” kalmıştır ne de “ilk ders”. durağa son kez giderken yolda konuşulan “görüşürüz işte, ne olacak yani, telefon var msn var” demenin sadece kafayı oyalamak için konuşulduğunu bilmektir, yoksa susulursa ağlanacağını bilmektir. son kez beklenen otobüs durağında, otobüsün gelmesini beklemeden oradan ayrılmanın daha iyi olacağının farkına varmaktır. “böyle olmadı ama”ya karşılık gelen “hadi git” sözlerinin kulakta sağır edercesine yankılandığını fark etmektir. arkadaşa son kez baktıktan sonra gerçekleşmesi artık zor olacak bir “görüşürüz” demektir. arkaya bile bakmadan duraktan ayrılmaktır. ne geçmiş vardır ne gelecek vardır; sadece şimdiki zaman vardır, o da durmuştur. yolda giderken “o”nun geleceği adına, başka kimsesi için değil, sadece “o”nun ve “o”nun “o”sunun mutluluğu için dua etmektir, sonsuza kadar birlikte mutlu yaşamalarını dilemektir, dua ederken “en iyi arkadaşın mutluluğu benim de mutluluğumdur” lafının gerçekliğini ilk defa bu kadar yakın hissetmektir.

söylenecek sözlerin bittiği andır

zamanın durduğunu hissettiğiniz andır.

bininci, “sana” ve “ona”, “ikinize” ithaf olunur.

devamını okuyayım »