bursa'nın yazılı olmayan kuralları

• dört yana sakin bir günü elemek
  güvercin bakışlı sessizliğin çınlaması
  her gece bir hayale uyumak
  
  (bkz: bursa'da zaman)
• - lahmacun yerine cantık tercih edilir ve cantık yuvarlaktır.
  
  - saat 19.00'dan erkense iskender mavide yenir, eğer döner bittiyse de ünlü caddeye geçilir.
  
  - tahinli pide bıçakçılar çarsısı'ndaki tarihi fırından yenir.
  
  - bursa ülkenin açık ara en iyi pastanelerine sahip olan şehridir, en iyisi de ülkü'dür.
  
  - 90'ların başında çocuk olan herkes kağan parfümeride annesini beklerken ülkü'den mutlaka kurabiye yemiştir.
  
  - eski havası ve dokusu olmasa da mahfel hala bursa'nın en iyi kahvesidir.
  
  - her ne kadar dijital çağa geçilse de inegöl çarşısının tozunu içine çekmeyi herkes özler... belki show cafe'ye olan özlem de buna dahildir.
  
  - heykel arkası (adliye) ve anıları çok geride kalsa da o an heykel'de olan eski tayfa mensupları mutlaka oradan geçer.
  
  - heykel'den setbaşı'na yürürken insanın içini tarifi mümkün olmayan bir mutluluk kaplar, hele ki hava soğuk ve yağışlıysa.
  
  - sırf koza han'da çayın yanında simit yemek için evden çıkıldığı günler mutlaka olmuştur.
  
  - bursa'da döner dürüme sarılmaz, sandviç ekmeğinde salçalı sosla yenir.
  
  - bursalılar kahvaltıyı tarihi çınarın altında yapar.
  
  - her erkek çocuğu hayatında en az bir kez buranın önünde beklemiştir.
  
  - bursa'da 80'lerin başında doğan her çocuk ilk pizzasını kafkas'ın yanındaki pizza hut'ta yemiştir.
  
  - bursa hala kafkas'ın önünde buluşur.
  
  - mık cafe'ye eski rocker'ların yolu illa ki düşmüştür.
  
  - ilk biralar genelde yener'de içilmiştir.
  
  - ortam hareketli olur diye high out'a gidilir, piyasa incelemesi yapılır.
  
  daha da saymakla bitmez... bursa her anlamda farklı bir şehirdir ve arada özler insan, özler ve hüzünlenir.
  
  not: eski bir bursalı.